မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် ရာဇဝင်ဖတ်စာ

သတ္တိ​ေကာင်း​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် အင်း​၀ ပထမ မင်း​​ေခါင်နှင့်​ ရှင်မိ​ေနာက် တို့​တွင် ြမင်​ေသာ သား​ ြဖစ်၏။ ၎င်း​၏ အတိတ်အ​ေြကာင်း​ကား​ ဤသို့​တည်း​။

မွန်မင်း​ ရာဇာဓိရာဇ်သည် မိမိ၏ သား​​ေတာ် ​ေဗာ​ေလာကျန်း​​ေဒါ ၊ ဆင်စီး​ ြမင်း​စီး​ အတတ်ကို ​ေလ့​လာ​ေနသည်ကို မယံုြကည် စိုး​ရိမ်၍ သတ်​ေစ၏။

မင်း​သား​လည်း​ သူသတ်ထံ၌ ခွင့်​​ေတာင်း​၍ သံုး​ရက်တိုင်တိုင် ​ေရွှ​ေမာ်​ေဓာ ဘုရား​မှာ အဘိဓမ္မာ တရား​​ေတာ်ကို နာြပီး​လျှင် မိမိဝတ်​ေသာ ​ေြခချင်း​ ၊ လက်​ေကာက် ၊ နား​​ေတာင်း​ ၊ ဘယက် တို့​ကို ပူ​ေဇာ်၍ ဤသို့​ ဆု​ေတာင်း​၏။ " ငါသည် မင်း​သား​တို့​အတတ် ဆင်စီး​ ြမင်း​စီး​ တတ်အပ်​ေပသည်ဟု စီး​နင်း​ပါသည်။ ခမည်း​​ေတာ်ကို မသင့်​မ​ေလျာ် အနည်း​ငယ်မျှ မြကံမိပါ။ ြကံမိ​ေသာ် ​ေသလျှင် ငရဲသို့​ကျ၍ လာလတ္တံ့​​ေသာ ဘုရား​များ​ကို မဖူး​​ေတွ့​ရသည် ြဖစ်​ေစ​ေသာဝ် ၊ မြကံမိ​ေသာ် ယခု​ေသလျှင် ြမန်မာတို့​ ဝမ်း​၌ြဖစ်၍ မွန်ြပည်ကို ညှဉ်း​ဆဲရသည် ြဖစ်​ေစ​ေသာဝ် " ဟု သစ္စာဓိဋ္ဌာန်ြပုြပီး​မှ အဆိပ်​ေသာက်၍ ​ေသရ​ေလ၏။

ဤအ​ေြကာင်း​ကို ရာဇာဓိရာဇ် ြကား​​ေသာ် ဆု​ေတာင်း​ြကီး​လှ​ေလသည်ဟု ​ေရွှ​ေမာ်​ေဓာဘုရား​ကို ကိုယ်လံုး​ြပည့်​​ေရွှချ၍ " ဤအကျိုး​​ေြကာင့်​ ြဖစ်​ေလရာဘဝ၌ ရန်သူြကံ၍ မြဖစ်နိုင်​ေစသတည်း​ " ဟု ဆု​ေတာင်း​​ေလ၏။

​ေဗာ​ေလာကျန်း​​ေဒါ အနိစ္စ​ေရာက်လျှင် အဆိုပါ မင်း​​ေခါင်၏ မိဖုရား​ ရှင်မိ​ေနာက် ဝမ်း​တွင် ပဋိသ​ေန္ဓ တည်​ေလ၏။ တည်လျှင် မယ်​ေတာ်မှာ မွန်ြပည် ဒလြမို့​ရှိ သရက်သီး​ ၊ မုတ္တမ ​ေြမသင်း​ခဲ ၊ ပွန်စလိုင် ​ေရတို့​ကို စား​ချင်​ေသာက်ချင်​ေသာ အာသာချင်ြခင်း​တို့​ ြဖစ်လာသြဖင့်​ ၎င်း​တို့​ကို ရရန် မွန်ြပည်သို့​ လက်​ေဆာင်ပဏ္ဏာများ​နှင့်​ ​ေစလွှတ်၍ ​ေတာင်း​​ေလ၏။

ထိုအခါ ရာဇာဓိရာဇ်သည် ​ေဗာ​ေလာကျန်း​​ေဒါ၏ ဆု​ေတာင်း​ကို သတိရ၍ ဒလြမို့​ သရက်သီး​ကို အခက်အရွက် မပျက်​ေအာင် ​ေဆး​စိမ်၍​ေပး​၏။ မုတ္တမ​ေြမ ၊ ပွန်စလိုင် ​ေရတို့​ကိုကား​ အစစ်ကို မ​ေပး​ဘဲ မသန့်​​ေသာ ​ေြမ ၊ ​ေရတို့​ကို လှည့်​ြဖား​၍ ​ေပး​လိုက်​ေလ၏။

ထို သရက် ၊ ​ေြမ ၊ ​ေရ တို့​ကို ရှင်မိ​ေနာက် စား​ြပီး​​ေသာ် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကို ဖွား​​ေလသတည်း​။

ငယ်စဉ်က စစ်ဗိုလ်ြဖစ်ြခင်း​ ၊ ရခိုင်ကို ​ေအာင်ြခင်း​

သက္ကရာဇ် ၇၆၅ ခုတွင် ရခိုင်ဘုရင် ​ေထာရာြကီး​သည် ြမန်မာပိုင်​ေသာ ​ေဆာ ၊ ​ေလာင်း​ရှည် တို့​ကို ထိပါး​လာ၏။ ထိုအခါ ဘုရင်မင်း​​ေခါင်သည် သား​​ေတာ် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကို ဗိုလ်မှူး​ခန့်​၍ တပ်ဆယ်တပ်နှင့်​ ရခိုင်သို့​ ချီ​ေစ၏။ ထိုအခါ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာမှာ သက်​ေတာ် တစ်ဆယ့်​သံုး​နှစ်သို့​ ဝင်ရံုသာ ရှိ​ေသး​သည်။ ငယ်စွာသြဖင့်​ တပ်ချလျှင် သူငယ်​ေဖာ်များ​နှင့်​ ဂျင် ၊ ကျည်း​သား​ ကစား​၍ ​ေန​ေတာ်မူ​ေလ့​ ရှိ၏။

ရခိုင်ဘုရင်လည်း​ စစ်သည်အများ​နှင့်​ နနွင်း​​ေတာင်က ြကို၍ ခံလာြပီ။ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကလည်း​ " သူ့​စစ်က အား​ြကီး​၍ ငါတို့​စစ်က အား​မတန် ြဖစ်​ေချသည်။ သို့​​ေြကာင့်​ ငါတို့​စစ်ကို သံုး​စုခွဲ၍ တိုက်မှ သူပျက်လွယ်မည် " ဟု မိန့်​ဆို၍ လက်ဝဲလက်ယာ သံုး​တပ်စီ ၊ အလယ် ​ေလး​တပ်ကို မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ မှူး​၍ ' ရဲြမတ်စွာ ' ဟူ​ေသာ ဆင်ကိုစီး​လျက် ြမင်း​သံုး​​ေထာင်နှင့်​ အလယ်ကိုထွင်း​၍ တိုက်​ေလ၏။ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ တိုက်သည်ကို ြမင်လျှင် ဗိုလ်မှူး​ ၊ တပ်မှူး​တို့​ မ​ေန၀ံ့​။ ရွပ်ရွပ်ချွံချွံ တိုက်​ေလ၏။

ဤသို့​လျှင် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ တိုက်၍လူ့​ဆင်​ေလး​စီး​ ငါး​စီး​ လဲြပီး​​ေနာက် ရခိုင်ဘုရင် ​ေထာရာြကီး​ စီး​​ေသာဆင်ကို တိုက်မည်ဟု လွှတ်​ေလရာ ရခိုင်ဘုရင်သည် မခံနိုင်သြဖင့်​ ဆင်မှ ြမင်း​သို့​ ဆင်း​၍ ြမင်း​တပ်နှင့်​ခံသည်ကို အင်း​ဝြမင်း​သည်တို့​ ဝိုက်၍ တိုက်သည်တွင် ရခိုဘုရင် ကျ​ေလ၏။ ထိုအခါ ရခိုင်စစ်သည်တို့​ ပျက်၍ ​ေြပး​ြကရ​ေလ၏။

ရခိုင်ြမို့​ကိုသိမ်း​၍ ြမို့​​ေစာင့်​ ထား​ခဲ့​ြပီး​လျှင် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာတို့​ ြပန်ခဲ့​ြက​ေလသတည်း​။

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ မွန်ြပည်သို့​ ချီတက်ြခင်း​

ဘုရင်မင်း​​ေခါင်သည် မွန်ြပည်ကို တိုက်သည်မှာ နှစ်ြကိမ်တိုင် အ​ေရး​ပျက်ခဲ့​​ေလသြဖင့်​ သား​​ေတာ် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာက ဤသို့​ ​ေလျှာက်၏။

" ခမည်း​​ေတာ် မွန်ြပည်သို့​ ချီသည်မှာ နှစ်ြကိမ် အ​ေရး​ပျက်​ေလြပီြဖစ်၍ ဆင်ြမင်း​ အလံုး​အရင်း​ကိုလည်း​ သူရ​ေလသည်။ အကျွန်ုပ်၏ အမိနှင့်​ နှမကိုလည်း​ သူ ရ​ေလသည်။ ခမည်း​​ေတာ် ​ေအး​​ေအး​ စံ​ေတာ်မူပါ။ အကျွန်ုပ်သည် လူသား​စား​ ​ေပါရိသာဒ ကဲ့​သို့​ မွန်အသား​ကို စား​ရ​ေအာင် လုပ်ြကံပါမည်။ မှူး​​ေကာင်း​ ၊ မတ်​ေကာင်း​ ၊ ဆင်​ေကာင်း​ ၊ ြမင်း​​ေကာင်း​သာ ​ေပး​​ေတာ်မူပါ " ဟု ​ေလျှာက်၏။ ခမည်း​​ေတာ်လည်း​ ခွင့်​ြပု​ေတာ်မူ၏။

ဤသို့​ ဆိုသံကို သူလျှိုများ​မှတဆင့်​ ရာဇာဓိရာဇ် ြကား​​ေသာ် " မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ​ေပါရိသာဒ် အမည်ကိုခံလျှင် ငါက ​ေသာတ္တသုမ် (သုတ​ေသာမ ဆိုလိုသည်) အမည်ကို ခံ၍ ဤြမန်မာမင်း​သား​ သူငယ်ကို ငါဆံုး​မမည် " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူ၏။ ထို​ေန့​မှစ၍ ' ဗညား​ ​ေသတ္တသုမ် ' ဟူ​ေသာ အမည်ကို ခံ​ေတာ်မူသည်။

ထို့​​ေနာက် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် ၇၇၂ ခု သက်​ေတာ် နှစ်ဆယ်တွင် ဆင် ၊ ြမင်း​ ၊ ဗိုလ်ပါအများ​နှင့်​ မွန်ြပည်သို့​ ချီ​ေလ၏။ ​ေြမာင်း​ြမတွင် ​ေလှတပ်ချင်း​ တိုက်ရ၏။ ြမို့​ကိုကား​ မရ​ေချ။ ပုသိမ် ၊ ခဲ​ေပါင်ြမို့​ များ​ကိုလည်း​ လုပ်ြကံ၏။ မရ​ေချ။

ထိုအခါ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် မှူး​မတ်ြကီး​များ​နှင့်​ တိုင်ပင်ကာ မွန်ြပည်ကို မလုပ်ြကံ​ေသဘဲ ြပန်၍ ဆန်တက် ၊ ရခိုင်ြပည် သံတွဲကို တိုက်ခိုက် ​ေအာင်ြမင်ခဲ့​ြပီး​မှ အင်း​ဝသို့​ ြပန်လာခဲ့​သည်။ ခမည်း​​ေတာ်က ဆုလာဘ်များ​စွာ ​ေပး​​ေလ၏။

အလိမ်မိြခင်း​

ရခိုင် သံတွဲြမို့​ကို မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ လုပ်ြကံ၍ ရံ​ေလသည်နှင့်​ ရခိုင်မင်း​ နရမိတ်လှ ထွက်​ေြပး​​ေြကာင်း​ကို ရာဇာဓိရာဇ် ြကား​​ေသာ် ၇၇၃ ခုတွင် သံတွဲြမို့​ကို လာ​ေရာက် လုပ်ြကံ​ေအာင်ြမင်၍ သမိန်ြဗထဗိုက် ၊ သမိအဲ​ေကာင်ဗိန် (အဲ​ေဂါင်ပိန်) တို့​အား​ သံတွဲြမို့​တွင် အခိုင်​ေန​ေစ၏။

ထိုအ​ေြကာင်း​ကို ဘုရင်မင်း​​ေခါင်ြကား​​ေသာ် သား​​ေတာ် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာအား​ အလံုး​အရင်း​ြကီး​စွာနှင့်​ သံတွဲကို ဝိုင်း​ထား​​ေစ၏။ ဤသို့​ ဝိုင်း​ထား​သြဖင့်​ ြမို့​တွင်း​သား​ မွန်တို့​ ငတ်လှ​ေသာ​ေြကာင့်​ လွှား​ ၊ ​ေမာက်တို တို့​ကိုသာ ချက်ြပုတ်၍ စား​​ေသာက်ြကရကုန်၏။

ထိုအခါ သမိန်ြဗထဗိုက်က " ငါတို့​ မြကာမီ ကျ​ေတာ့​မည် ၊ လွတ်​ေအာင် တစ်နည်း​နည်း​ ြကံရမည် " ဟု ဆိုြပီး​​ေနာက် ဤသို့​ြကံ၏။

" ငါ အမိန့်​​ေတာ် ရှိလိုက်သည် သမိန်ြဗထဗိုက် ၊ သမိန်အဲ​ေကာင်ဗိန် (အဲ​ေဂါင်ပိ) ၊ အမှူး​အမတ်တို့​ သင်တို့​ကို မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ဝိုင်း​ထား​သည်ကို ငါြကား​၏။ မစိုး​ရိမ်လင့်​။ ငါကိုယ်တိုင် ​ေရ​ေြကာင်း​ ၊ ြကည်း​​ေြကာင်း​စီး​၍ ဥယျဉ်ပု​ေြကာင်း​ ချီလာခဲ့​မည်။ သမိြဗာဇ္ဇ (ြဗတ်ဇ) တို့​ကိုလည်း​ အလံုး​အရင်း​နှင့်​ လင်း​ပ​ေတ့​​ေြကာင်း​ ချီလာ​ေစြပီ။ ဗိုတ်ကြမင် တို့​ကိုလည်း​ လွန်း​ြကင်တစ်ရာခန့်​နှင့်​ မျိုး​ရိက္ခ​ာတင်ကာ ​ေမာ်တင်က လှည့်​၍ ​ေရ​ေြကာင်း​ ပို့​​ေစ​ေလြပီ။ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကို ငါတို့​ညှပ်၍ တိုက်ြကအံ့​။ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ခွာ​ေသာ်လည်း​ မခွာ​ေစနှင့်​ဦး​ "

အထက်ပါစာကို ရာဇာဓိရာဇ်ထံမှ ပို့​လိုက်ဟန်​ေရး​၍ ​ေသတ္တာတွင်ထည့်​ ၊ ကတ္တီပါအိပ်စွပ်ြပီး​မှ လူငါး​​ေယာက်တို့​ကို ညဉ့်​ကထွက်​ေစ၍ မိုး​လင်း​လျှင် ပဲခူး​ကလာသည့်​အဟန် ြမန်မာကင်း​​ေစာင့်​တို့​ ြမင်​ေအာင် ​ေတာကထွက်၍ သံတွဲြမို့​တွင်း​သို့​ အ​ေြပး​ဝင်ခဲ့​​ေစ၏။

ြမန်မာကင်း​​ေစာင့်​တို့​ ြမင်၍လိုက်​ေသာ် ​ေသတ္တာကိုချ၍ ြမို့​တွင်း​သို့​ ​ေြပး​ဝင်ြက​ေလ၏။ ​ေသတ္တာကိုရရှိ ၊ စာကို​ေတွ့​​ေသာ် စစ်ညှပ်၍ တိုက်မည်ဟု ပါသည်ကို အကယ်ထင်မှတ်ြက​ေသာ​ေြကာင့်​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာတို့​သည် တပ်​ေခါက်ြပီး​လျှင် အင်း​ဝသို့​ ြပန်ြက​ေလ၏။

သမိြဗထဗိုက် ၊ သမိန်အဲ​ေကာင်ဗိန် (အဲ​ေဂါပိန်) တို့​လည်း​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ထွက်ခွာသွား​ြပီး​​ေနာက် ရခိုင်သို့​ချီ၍ လုပ်ြကံ ​ေအာင်ြမင်​ေသာ ထွက်​ေြပး​​ေလ​ေသာ နရမိတ်လှကို နန်း​တင်​ေပး​ခဲ့​​ေလသတည်း​။

သိန္နီ​ေစာ်ဘွား​ကို ​ေအာင်ြခင်း​

သက္ကရာဇ် ၇၇၄ ခုတွင် သိန္နီ​ေစာ်ဘွား​သည် အလံုး​အရင်း​များ​စွာနှင့်​ အင်း​ဝသို့​ ချီလာသည်ကို မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ဗိုလ်မှူး​ြပု၍ ခုခံရ၏။

​ေရှး​ဦး​စွာ ြမင်း​တပ်ချင်း​တိုက်ရာ ​ေစာ်ဘွား​၏ ြမင်း​တပ် ပျက်ြပီး​​ေနာက် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် ဆင်​ေတာ် ငချစ်ခိုင်ကို စီး​၍ ​ေစာ်ဘွား​ဆင်နှင့်​ အတန်ြကာ​ေဝှ့​ြပီး​​ေနာက် ​ေစာ်ဘွား​မူး​ယစ်​ေနသည်ကို သိ​ေတာ်မူသည်နှင့်​ ​ေစာ်ဘွား​ ဆင်​ေပါ်သို့​ ခုန်တက်ြပီး​လျှင် ​ေစာ်ဘွား​နှင့်​တကွ ကုန်း​လယ် ​ေနာက်ပဲ့​တို့​ကိုပါ ခုတ်ချလိုက်​ေလသည်။ ​ေစာ်ဘွား​ကျလျှင် ရှမ်း​စစ်သည်တို့​ ပျက်၍ ​ေြပး​​ေလ၏။ ​ေစာ်ဘွား​စီး​​ေသာ ဆင်နှင့်​တကွာ ဆင်ြမင်း​ လူသူများ​စွာ ရလိုက်၏။

​ေစာ်ဘွား​၏ သား​နှင့်​ သမက်များ​ကလည်း​ ဗိုလ်ပါစုရံုး​၍ သိန္နီသို့​ ြပန်​ေလသည်ကို မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် သိန္နီအထိ လိုက်​ေတာ်မူ၏။ ြမို့​ကို အြကိမ်ြကိမ် လုပ်ြကံ၏။ မရ​ေချ။ ငါး​လခန့်​ြကာ​ေသာ် ရှမ်း​တို့​သည် တရုတ်တို့​ထံမှ အကူအညီ ​ေတာင်း​​ေလ၍ တရုတ်တို့​ လာသည်ကို မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွဩည် တိုက်ဖျက် ၊ လူသူ ဆင်ြမင်း​ အများ​ ရလိုက်၏။ တရုတ်တို့​ကို ​ေအာင်လျှင် သိန္နီြမို့​ကို ရံြမဲ ရံ​ေန​ေလသတည်း​။

မွန်သူရဲ​ေကာင်း​ ဥပါ​ေကာင်း​

တစ်ခါ​ေသာ် ြပည်ြမို့​တိုက်ပွဲတွင် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာတို့​ တိုက်​ေလတိုင်း​ မွန်တို့​ဘက်မှ ရာဇာဓိရာဇ်သမက် ဥပါ​ေကာင်း​ အမည်ရှိ​ေသာ သူရဲ​ေကာင်း​သည် ရံခါ ဆင်စီး​၍ လည်း​​ေကာင်း​ ၊ ရံခါ ြမင်း​စီး​၍ လည်း​​ေကာင်း​ ၊ ရံခါ ​ေြခကျင် လည်း​​ေကာင်း​ ခုခံ တိုက်ခိုက်​ေလသည်နှင့်​ မပျက်နိုင် ရှိ​ေလ၏။

ထိုအခါ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် ထို​ေမာက်မာ လျင်ြမန်သန်စွမ်း​လှ၍ ဆင်စီး​ ၊ ြမင်း​စီး​ ကျင်လည်လှ​ေသာ ဥပါ​ေကာင်း​ကို အလွန်နှစ်သက် သ​ေဘာကျ၍ ြကည့်​ြမင်လို​ေြကာင်း​ ​ေစ​ေတာ်မူလိုက်၏။ ​ေရှ့​​ေတာ်သို့​ ​ေရာက်ရှိ ၊ ကိုယ်လံုး​ကိုယ်ထည် ဟန်ပန်ကို ြမင်ရ​ေသာ် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာက စ၍ ဤသို့​ ဆို​ေပ၏။

" မင်း​၏ ကိုယ်လံုး​ကိုယ်​ေပါက် အဟန်အပန်ကို ငါြမင်ရ​ေပြပီ ၊ ​ေကျာ်သည်နှင့်​ ညီ​ေပ၏ "

" အရှင့်​သား​​ေတာ် ဤသို့​ အချည်း​နှီး​ ချီး​မွမ်း​သည်ထက် ​ေလှတစ်စင်း​ချင် ြဖစ်​ေစ ၊ ြမင်း​တစ်စီး​ချင်း​ ြဖစ်​ေစ ၊ လူတစ်​ေယာက်ချင်း​ ြဖစ်​ေစ ကျွန်​ေတာ်၏ သတ္တိကိုြပရမှ သာ၍ သိ​ေတာ်မူပါမည် "

" ငါ ြမင်လို၍သာ​ေခါ်သည်။ သင်နှင့်​ြပိုင်ရန် ငါ့​တွင် သူရဲ​ေကာင်း​ မရှား​ပါ။ တစ်​ေယာက်ချင်း​ တိုက်​ေစ​ေသာ် ဘြကီး​​ေတာ် (ရာဇာဓိရာဇ်) က ဥပါယ်ြပုသည် ဆိုလိမ့်​မည်။ ဥပါ​ေကာင်း​ သင် ငါ့​ကျွန်ခံ​ေသာ် ြပည်စား​ပျံချီနှင့်​အတူ ချီး​​ေြမှာက်​ေတာ်မူမည် "

" အကျွန်ုပ်သည် အရှင့်​ဘြကီး​​ေတာ် ကျွန် ြဖစ်ပါသည်။ ြမန်မာတို့​ထံတွင် ​ေနခွင့်​မရှိပါ "

" ဘြကီး​​ေတာ်နှင့်​ ငါ စစ်​ေတွ့​ရမည် များ​​ေသး​သည်။ လက်​ေြခလွန်​ေသာ်ကား​ မတတ်နိုင်။ အရှင်ရမိလျှင်ကား​ မ​ေသ​ေစရပါ "

" ဘြကီး​​ေတာ်သည် သူရဲ​ေကာင်း​ ြဖစ်ပါသည်။ စစ်ပွဲတွင် အရှင်မရနိုင်ပါ "

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာလည်း​ ြပံုး​​ေတာ်မူ၍ ပတ္တြမား​လက်စွပ် ဆယ်ကွင်း​ ၊ ပတ္တြမား​ လက်​ေကာက်တစ်ရန် ၊ ​ေရွှကနှင့်​ ြမင်း​နှစ်စီး​ ၊ တရုတ်ပုဆိုး​ ၊ လက်ဖက်​ေြခာက် များ​ကို ​ေပး​သနား​​ေတာ်မူလိုက်၏။

ဥပါ​ေကာင်း​လည်း​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ဆိုသမျှ ၊ ​ေပး​သမျှ တို့​ကို မိမိ၏ တပ်မှူး​ တပ်ကဲ တို့​အား​ ြပန်ြကား​​ေပ၏။

ခဲ​ေပါင်တိုက်ပွဲ

တစ်ခါ​ေသာ် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် ခဲ​ေပါင်ြမို့​ကို လုပ်ြကံရာ၌ ကျံုး​​ေရကို ​ေဖာက်ြပီး​လျှင် ​ေလှကား​​ေထာင်၍ တက်ြကသည်ကို ြမို့​တွင်း​က အုတ် ၊ ​ေကျာက် ၊ လှံတံ ချ​ေသာ​ေြကာင့်​ ထိခိုက်​ေသ​ေပျာက် များ​သည်နှင့်​ ဆုတ်ခွာရ​ေလ၏။

ထိုအခါ မွန်တို့​က ဟယ် ြမန်မာမင်း​သား​ငယ် ၊ ငါတို့​ြမို့​ကို နှစ်ြကိမ် သံုး​ြကိမ် တိုက်၍ မရနိုင်ဘဲ ြပန်ရသည်ကို မရှက်ပါသ​ေလာ။ နင့်​ကို ထဘီနှင့်​ ယပ်၍ ပို့​လိုက်မည်ဟု ​ေြပာင်​ေလှာင်ဆဲ​ေရး​ြကလျက် ြပထက်က​ေန၍ ထဘီနှင့်​ ယပ်လိုက်ြကသည်။ ြပာနှင့်​ လွှင့်​လိုက်ြကသည်။ စ​ေကာတီး​လိုက်ြကသည်။

ဤသို့​ မခန့်​တရန် ​ေြပာင်​ေလှာင်ရှုတ်ချသည်ကို အလွန်ရှက်၍ စိတ်မာန်တက်လာသည်နှင့်​ ဆင်​ေတာ် ငချစ်ခိုင်ကို စီး​၍ ဆင်​ေြခဖံုး​သူရဲ ရှစ်​ေထာင်နှင့်​ ဆင်ဦး​လှည့်​ခဲ့​ြပန်၍ တိုက်ြပန်​ေလ၏။

စစ်ကဲ စတုရဂင်္သူလည်း​ ြမို့​ကို မတက်သသူ ၊ ဆင်မှ ဆင်း​သသူတို့​ကို သတ်မည်ဟု ဓား​ြပ၍ အြပင်း​အြပ လုပ်ြကံ​ေစ၏။ တပ်သား​တစ်​ေယာက် ကျံုး​နား​သို့​ မ​ေရာက်ခင် တန့်​၍​ေနသည်ကို စစ်ကဲသည် ဆင်ထက်သို့​ တက်၍ ထိုတပ်သား​ကို ခုတ်ချလိုက်​ေလသည်။ ဤကို ြမင်​ေသာ် ဗိုလ်မင်း​ တပ်မင်း​တို့​ မ​ေနဝံ၍ အသက်ကို စွန့်​ကာ တိုက်ခိုက်ြက​ေလရာ မြကာမီ ြမို့​​ေပါက်၍ ခဲ​ေပါင်း​မင်း​ ကျ​ေလ၏။

ခဲ​ေပါင်ကို ရလျှင် ထိုြမို့​တွင်ပင် အခိုင် ​ေနြက​ေလ၏။

သစ္စာြကီး​​ေသာ ပုသိမ်အမတ်ြကီး​ အမတ်ဒိန်

တစ်ခါ​ေသာ် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ တို့​သည် ပုသိမ်ကို ဝန်း​ရံထား​ရာ ြမို့​တွင်း​က အခိုင်ြပုကာ ထွက်၍ မတိုက်​ေန​ေသာအခါ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာက ပုသိမ်ကို ြကီး​ြကပ်ရ​ေသာ အမတ်ြကီး​ အမတ်ဒိန်အား​ ဤသို့​ စား​ြဖင့်​ ​ေစ၏။

" ချစ်ြကည်​ေလး​ြမတ်စွာ မှာ​ေတာ်မူလိုက်သည်။ အမတ်ြကီး​ ၊ ြမို့​ကို ယံု၍ ခံ​ေန​ေသာ်လည်း​ ရိက္ခ​ာမရှိလျှင် ြဖစ်နိုင်မည်​ေလာ။ အ​ေရး​မခက်မီက ငါ့​ထံသို့​ ဝင်ပါ။ ဘြကီး​​ေတာ် ရာဇာဓိရာဇ်က ချီး​​ေြမှာက်သည်ထက် ပို၍ ချီး​​ေြမှာက်ပါမည် " ဟု လက်​ေဆာင်အများ​နှင့်​ ​ေစလိုက်၏။

အမတ်ြကီး​က ြပန်လိုက်သည်ကား​

" ရှိခိုး​​ေလျှာက်ဝံ့​ပါသည် အရှင့်​သား​​ေတာ် ၊ ကျွန်ုပ်၏သခင် ရာဇာဓိရာဇ်သည် သာမညမင်း​ မဟုတ်ပါ။ ကျွန်ုပ်၏ြမို့​ကို ရန်သူ ရံ​ေနသည်ကို လာ၍ မကူဘဲ​ေနမည် မဟုတ်ပါ။ အကယ်၍ မကူလာ​ေသာ်လည်း​ ကျွန်ုပ်ကိုယံု၍ ြမို့​​ေစာင့်​ထား​ပါသည်။ သူ့​ကျွန်ခံရန် မထား​ပါ။ သို့​လျှက်နှင့်​ အရှင့်​သား​က ငါ့​ထံ ကျွန်ခံပါ မိန့်​​ေတာ်မူရာမှာ အရှင့်​သား​​ေတာ် ငယ်​ေတာ်မူ​ေသာ​ေြကာင့်​သာ ဆိုြခင်း​ ြဖစ်ပါသည်။ ၎င်း​ြပင် ကျွန်ုပ်သည် ပုသိမ်ြမို့​နှင့်​ ပြမင်တံုြမို့​မှ ​ေြကး​တစ်သိန်း​ နှစ်စဉ် ရပါသည်။ ကျွန်ုပ်သခင် ​ေပး​သကဲ့​သို့​ အရှင့်​သား​ ​ေပး​နိုင်မည် မထင်ပါ " ဟု စာ​ေရး​၍ လက်​ေဆာင်အများ​နှင့်​ ြပန်ြကား​လိုက်၏။

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ပုသိမ်ကို မရ​ေလ။

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ၏ ရဲရဲ​ေတာက် ရာဇသံ

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် ဒလတွင် တပ်ချ၍ အြပီး​သတ် တိုက်ခိုက်ရန် ရာဇာဓိရာဇ်ထံ ဤသို့​ စာ​ေစ၏။

" ချစ်ြကည်​ေလး​ြမတ်စွာ ြကား​​ေရာက်ပါသည် ဘြကီး​​ေတာ် ၊ ဘြကီး​​ေတာ်သည် မုတ္တမသို့​ ​ေြပး​သည်ဟု ြကား​ပါသည်။ ယခု ြပန်လာြပီြဖစ်၍ ငါ၏ အလိုအတိုင်း​ ဆင်စီး​ချင်း​ တိုက်ရ​ေတာ့​မည် ထင်ပါသည်။ ဘြကီး​​ေတာ်သည် တက်လည်း​ မတက်ဝံ့​ ၊ ဆင်း​လည်း​ မဆင်း​ဝံ့​ ၊ စစ်ကို ​ေြကာက်ဟန် ရှိပါသည်။ ငါ့​ကို ပဲခူး​တိုင်​ေအာင် တက်ခဲ့​ပါ ဆိုလျှင်လည်း​ ငါတက်လာမည်။ ဘြကီး​​ေတာ် လာလျှင်လည်း​ ငါ ြကိုနှင့်​ပါမည် "

ဤစာကို လက်​ေဆာင်အများ​နှင့်​ ဆက်လိုက်၏။

ရာဇာဓိရာဇ်ကလည်း​ " တူ​ေတာ် ငါပင် ဒလသို့​ ချီခဲ့​မည် ၊ ငါ့​ကို ခုခံရန်သာ ြပင်ဆင်​ေတာ့​ " ဟု စကား​ြပန်လိုက်၏။

​ေနာက်ဆံုး​ ဒလစစ်ပွဲြကီး​

ရာဇာဓိရာဇ်သည် မှာလိုက်သည့်​အတိုင်း​ ဒလသို့​ စစ်သည်ဗိုလ်ပါများ​စွာနှင့်​ ချီလာ​ေလ၏။

​ေဗဒင်ပညာရှိတို့​ ​ေဟာ​ေြပာ အခါ​ေပး​သည့်​အတိုင်း​ ၇၇၈ ခု ၊ တန်ခူး​လဆန်း​ ၄ ရက် ၊ ဗုဒ္ဓဟူး​​ေန့​တွင် ရာဇာဓိရာဇ်သည် ဆင်ြမင်း​ ဗိုလ်ပါ မှူး​မတ်များ​နှင့်​ ြကီး​ကျယ်စွာ စစ်အင်ကျင်း​ြပီး​လျှင် မိမိကိုယ်တိုင်ကား​ ' ရံ ' ဟူ​ေသာ ဆင်ကို စီး​၍ ​ေရွှဖလား​နှင့်​ ဆင်ဦး​ကင်း​ထက် ဤသို့​ ဓိဋ္ဌာန်​ေတာ် မူ၏။

" သာသနာငါး​​ေထာင် ​ေစာင့်​သည့်​နတ်ြမတ် ၊ ဤတိုင်း​နိုင်ငံသည် ခမည်း​​ေတာ် ဆင်ြဖူသခင် နိုင်ငံ​ေတာ် ြဖစ်သည်။ ခမည်း​​ေတာ်နှင့်​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ၏ ဘိုး​တို့​လည်း​ သန်လျင်တွင် သစ္စာြပုြက၍ အ​ေရး​​ေတာ်ြပီး​သည်။ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ဘနှင့်​ ငါသည်လည်း​ ြပည်​ေရွှဆံ​ေတာ်တွင် သစ္စာြပုြကသည်။ သည်အတိုင်း​ မှန်ပါလျှင် သည်စစ်ကို ငါ​ေအာင်၍ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကို ငါ ရ​ေစ​ေသာဝ် ၊ သည်အတိုင်း​ မမှန်​ေချ​ေသာ် ငါ ရှံုး​ပါ​ေစ​ေသာဝ် " ဟူ၍ နတ်​ေရ သွန်း​​ေတာ်မူ၏။

ဤအတွင်း​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည်ကား​ ဗိုလ်မင်း​ ၊ တပ်မင်း​ ၊ စစ်ကဲများ​က တိုင်တိုင်ပင်ပင်နှင့်​ သတိဝီရိယြကီး​စွာ ြပုအပ်​ေြကာင်း​ ​ေလျှာက်သည်ကို ​ေကာင်း​စွာ အ​ေရး​မယူဘဲ အမှူး​အမတ် အချို့​တို့​နှင့်​ ​ေသာက်စား​၍သာ ​ေန​ေလ၏။

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကို ြမှူ​ေခါ်ြခင်း​

ရာဇာဓိရာဇ်သည် ​ေရသွန်း​ြပီး​​ေသာ် အမတ်ဒိန်အား​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကို အမျက်​ေဒါသထွက်​ေအာင် ၊ တပ်ကထွက်၍ လိုက်​ေအာင်ြမှူ​ေချဟု ​ေစလိုက်၏။ အမတ်ဒိန်လည်း​ ဆင်ငါး​စီး​ ၊ လူခုနစ်ရာ ရှစ်ရာခန့်​နှင့်​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ တပ်အနီး​သို့​ လာ​ေရာက်၍ ​ေနရာြပင်ဆင် အကွက်ချဟန် ြပု​ေလ၏။

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ြမင်​၍ ​ေမး​​ေသာ် ရာဇာဓိရာဇ်က မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာတပ်ကို ဝန်း​ရံ ​ေနရာြပင်ဆင်ရမည် မိန့်​​ေတာ်မူသြဖင့်​ ထိုသို့​ြပင်ဆင်ရန် လာ​ေြကာင်း​ ြပန်​ေြပာ​ေလ၏။ ထိုအခါ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာက " မွန်တို့​ကို လုပ်ြကံရန် ငါတို့​လာသည် ၊​ ယခု သူတို့​က ငါတို့​တပ်ကို ရံမည်ြပုသည် ၊ အရံခံမည်​ေလာ " ဟူ၍ အမျက်ထွက်ကာ " ထွက်၍ တိုက်​ေတာ့​မည် " ဟု မိန်​ေတာ်မူ၏။ မှူး​မတ်များ​က မှား​​ေြကာင်း​သိ​ေသာ်လည်း​ မ​ေလျှာက်ဝံ့​​ေတာ့​​ေချ။

ဤသို့​လျှင် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် ဆင်​ေတာ် ငချစ်ခိုင် ကို အရက်ပို၍ တိုက် ၊ မိမိလည်း​ ​ေန့​တိုင်း​ထက် လွန်၍​ေသာက်ကာ တပ်မင်း​ စစ်ကဲတို့​ကို ဆင်ြမင်း​ အြမန်ြပင်ြပီး​လျှင် လိုက်ခဲ့​ဟုသာ မှာြပီး​လျှင် စိတ်​ေနာက်ကိုယ်ပါ ဆင်​ေတာ်ကိုစီး​၍ ရှူး​ရှူး​ရှား​ရှား​ ထွက်ချီခဲ့​​ေလ၏။

လိုက်လတ္တံ့​​ေသာ ​ေနာက်ပါ (ြမန်မာ) တပ်များ​တွင်လည်း​ ​ေြမဒူး​စား​သည် ဗကမတ် မည်​ေသာ ဆင်ကိုစီး​ရာ ဆင်ခါ၍ ကျ​ေချ၏။ ဗကမတ် လည်း​ ​ေြမဒူး​စား​ကျလျှင် တပ်တွင်း​တွင်ရှိ​ေသာ ဆင်ြမင် လူသူတို့​ကို လိုက်လံ ​ေဝှ့​ပ်ကသြဖင့်​ ပရမ်း​ပတာ ြပိုြပိုကွဲကွဲ ရှိ​ေချ၏။ သို့​​ေြကာင့်​လည်း​ ရဲမက်​ေတာ်တို့​သည် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကို မမီနိုင် ၊ တန့်​လျက် ရှိ​ေချ၏။ စင်စစ်​ေသာ်ကား​ ဤ မွန်ဆင်လိမ္မာ​ေြကာင့်​ ရာဇာဓိရာဇ် စစ်နိုင်သည်ဟု ဆို​ေလာက်သည်။ ဤဆင်အ​ေြကာင်း​ကား​ ဤသို့​တည်း​။

ဆင်လိမ္မာ ဗကမတ်

ဤဒလတိုက်ပွဲ မတိုင်မီက အြခား​တိုက်ပွဲတစ်ခုတွင် မွန်သူရဲ​ေကာင်း​ သမိန်ဗရမ်း​နှင့်​တကွ ဤမွန်တို့​၏ဆင် ဗကမတ် တို့​ကို မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာက ရထား​​ေလသည်။

ယခု ဒလတိုက်ပွဲ မတိုင်မီ တစ်ညက ရာဇာဓိရာဇ်သည် ဗကမတ် ဆင်ဦး​စီး​ ငပျံကို ​ေခါ်၍ ငါတို့​ဆင်ကို သူက ရ​ေလြပီ။ ငါတို့​ ဆင်အား​လံုး​တွင် ဗကမတ်ကို နိုင်မည့်​ဆင် မရှိ။ မည်သို့​ြပုမည်နည်း​ဟု တိုင်ပင်​ေတာ်မူ၏။

ထိုအခါ ငပျံက " ဆင်မ ​ေလး​စီး​တွင် အား​​ေကာင်း​သူကို တင်၍ ကျွန်ုပ် သွား​ပါမည်။ ကျွန်ုပ်အသံကိုြကား​လျှင် ဆင်မများ​ကို ​ေဝှ့​​ေတာ့​မည် မဟုတ်။ ကျွန်ုပ်ချဥ်း​ကပ်၍ ဗကမတ် ကိုစီး​သည် အမတ်ကို ထိုး​ချြပီး​လျှင် ကျွန်ုပ်ယှဉ်၍ တက်ပါမည်။ ဤသို့​မဟုတ်လျှင် ညဉ့်​အခါ ဗကမတ် ရှိရာသို့​ တိတ်တဆိတ်သွား​၍ ဗကမတ်၏ ဖိနပ်နှစ်ဖက်ကို သံမယ်န နှက်ပါမည်။ ဤနှစ်ချက်တွင် ြကိုက်ရာကို ​ေရွး​​ေတာ်မူပါ​ေတာ့​ " ဟု ​ေလျှာက်၏။ ရာဇာဓိရာဇ်လည်း​ ​ေနာက်အချက်ကို ြကိုက်​ေတာ်မူ၏။

ညဉ့်​အခါ ြမန်မာတို့​ အိပ်​ေပျာ်​ေနစဉ် ငပျံသည် အ​ေဖာ်နှစ်​ေယာက်နှင့်​ ဗကမတ် ရှိရာသို့​ တိတ်တဆိတ် ဝင်​ေလ၏။ ဗကမတ်လည်း​ အနံ့​ရ​ေလလျှင် ချက်ချင်း​သိ၍ နား​ရွက်မခတ်ဘဲ ​ေန၏။

ငပျံလည်း​ ယူခဲ့​​ေသာ ြကံသံုး​​ေချာင်း​ကို ဗကမတ်အား​ ​ေပး​ြပီး​မှ ဤသို့​ဆို၏။ " ယခု ငါလာရသည်မှာ မင်း​၏ဖိနပ်ကို မယ်န နှက်​ေနှဟု ရှင်ဘုရင် ​ေစ​ေသာ​ေြကာင့်​ လာရြခင်း​ ြဖစ်၏။ ယခု မင်း​ကိုြမင်ရ​ေသာအခါ မှာ​ေတာ်မူတိုင်း​ မင်း​ကို ငါ မြပုရက်ြပီ။ မင်း​သည် ငါနှင့်​ ငါ့​အ​ေဖာ်နှစ်​ေယာက်ကို ချစ်​ေသာ် နက်ြဖန် ြမန်မာတို့​ထွက်၍ တိုက်မည်ြပု​ေသာအခါ စီး​လျှင် အစီး​မခံဘဲ တပ်တွင်း​ရှိ ဆင်ြမင်း​လူသူ တို့​ကို လိုက်လံတိုး​​ေဝှ့​ပါ။ သည်အတိုင်း​မင်း​ြပုပါမှ ငါတို့​ အသက်ရှင်ပါလိမ့်​မည် " ဟု ငပျံက ဆို၏။ ဗကမတ်လည်း​ နား​လည်သည်နှင့်​ လည်ညိတ်၏။ မျက်ရည်လည်း​ ယို၏။ အ​ေဖာ်နှစ်​ေယာက်ကလည်း​ ငပျံအား​ " သင်သည် မှာ​ေတာ်မူတိုင်း​ မြပု ၊ ​ေနာင် အမျက်​ေတာ်ရှိ​ေသာ် ငါတို့​နှင့်​ ကင်း​ပါ​ေစ " ဟု ဆိုြပီး​လျှင် ထွက်လာခဲ့​ြက​ေလ၏။

ရာဇာဓိရာဇ်လည်း​ စက်​ေတာ်မ​ေခါ်ဘဲ ​ေစာင့်​​ေနရာ ငပျံတို့​သည် သံုး​ချက်တီး​​ေကျာ်မှ ​ေရာက်လာ၍ " ြပီး​ခဲ့​၏​ေလာ " ဟု ​ေမး​​ေတာ်မူလျှင် ဆိုခဲ့​သည့်​အတိုင်း​ ​ေလျှာက်​ေသာအခါ " ပါး​ကိုပုတ်လျက် နင်သည် ငါ့​အမိန့်​အတိုင်း​ြပုလျှင် ငါသူ​ေကာင်း​ြပုမည် ြကံ​ေတာ်မူသည်။ နင့်​ဆင်သည် နင်ဆိုတိုင်း​ မြပု​ေသာအခါမှ နင့်​ကို သား​မယား​နှင့်​တကွ မီး​တိုက်မည် " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူ၍ အကျဉ်း​ထား​​ေလ၏။

ဤသို့​ အမှာအထား​ရှိသည့်​အတိုင်း​ ဗကမတ်သည် ​ေြမဒူး​စား​ကို ခါချ၍ တပ်ကို ြပန်နင်း​ြခင်း​ ြဖစ်သည်။ ထိုသို့​ နင်း​ြပီး​သည့်​​ေနာက် ြမန်မာတပ်က ထွက်၍ မွန်တို့​ဘက်သို့​ ​ေြပး​လာသည်ကို ရာဇာဓိရာဇ် ြမင်​ေသာအခါ ဦး​စီး​ငပျံကို အကျဥ်း​မှလွှတ်၍ ြကို​ေစ၏။ ဗကမတ်လည်း​ ငပျံကို နှာ​ေမာင်း​နှင့်​ ပိုက်ြပီး​​ေသာ် တပ်သို့​ဝင်​ေလ၏။ ရာဇာဓိရာဇ်လည်း​ အား​ရ​ေတာ်မူ၍ ြကံ ၊ ငှက်​ေပျာ ​ေကျွး​​ေမွး​ြပီး​လျှင် စစ်​ေတာင်း​​ေကျး​ တ​ေကာင်း​ရွာကို ​ေပး​​ေတာ်မူ၏။ ငပျံအား​လည်း​ နာဂပတ္တိ ဟူ​ေသာ အမည်နှင့်​ ဇာလမန်း​ ဟူ​ေသာ ရွာကို ​ေပး​​ေတာ်မူ၏။

" ရာဇာဓိရာဇ် ၊ ဗကမတ် ၊ ဆတ်ဆတ်ြမား​ြမား​ပင် "

(ကဝိလက္ခဏာသတ်ပံု)

ဆတ်ြမား​ (​ေပါရာဏ) - ြကမ်း​ြကုတ် ၊ ခက်ထန် ၊ ​ေတာင့်​တင်း​မာချာ ဖျတ်လတ်သည်။

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ကျဆံုး​ြခင်း​

အထက်ဆိုခဲ့​သည် အတိုင်း​ ဆင် ဗကမတ် တိုက်ဖျက်​ေနှာင့်​ယှက်သြဖင့်​ တပ်သား​ မှူး​မတ်တို့​ မမီနိုင်ဘဲ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် ​ေရှ့​သို့​ လွန်လာ၏။ ထိုအခါ က​ေလး​​ေကျး​​ေတာင်ညိုသည် မိမိတပ်သား​များ​နှင့်​ အမီလိုက်ရန် ြကိုး​စား​ရာ ၎င်း​စီး​​ေသာဆင်သည် မုန်ြပင်း​​ေန၍ ​ေနာက်က ြမင်း​တစ်​ေကာင်သံကို ြကား​လျှင် ​ေနာက်သို့​ြပန်၍ ​ေဝှ့​​ေလသြဖင့်​ ​ေြခသည် ၊ ြမင်း​သည်တို့​ ဖရိုဖရဲ ြပိုကွဲ​ေလြပန်သည်နှင့်​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကို မမီ ၊ တပ်​ေတာ်ပျက်​ေလ၏။

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည်ကား​ ​ေလာြကီး​​ေနသည်နှင့်​ မစည်း​မရံုး​ဘဲ ပါတန်သမျှ ​ေနာက်ပါတို့​နှင့်​သာ တက်ချီြပီး​လျှင် စည်တီး​၍ ဆင်​ေတာ် ငချစ်ခိုင် ကို ချွန်း​ဖွင့်​ကာ အတင်း​ တိုက်သွား​​ေလ၏။ မွန်​ေြခာက်တပ်အနက် ​ေလး​တပ်နှင်နှင် အစသ်အတိုင်း​ ပျက်​ေလ၏။ ​ေနာက်တစ်တပ်ကို အတိုက်တွင် ဆင်​ေတာ် ပန်း​လှသည်နှင့်​ ​ေနာက်က ဆင်ကူလည်း​ မမီလာ​ေသာ​ေြကာင့်​ ဆင်​ေတာ် ရပ်​ေချ၏။

ဤသို့​ ဆင်​ေတာ်ကွဲ၍ ပန်း​​ေနသည်ကို ြမင်​ေသာ ရာဇာဓိရာဇ်၏ သား​​ေတာ် သံုး​ပါး​ ြကီး​မှူး​၍ ဆင်အစီး​ သံုး​ဆယ်ခန့်​နှင့်​ အံုညီ၍ တိုက်​ေလ၏။ ဆင်​ေတာ်ကို လှံချက် တစ်ရာ​ေလာက် ကျလျှင် နာကျင်လှသြဖင့်​ ဆင်​ေတာ် ခါ​ေသာ​ေြကာင့်​ ဆင်​ေတာ်ထက်က မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ကျ၍ ​ေပါင်ကို ဆင်ထိ​ေချ၏။ ရပ်​ေတာ်မမူနိုင်။ တွား​သွား​လျက် ​ေရကန်နား​ ဥနှဲပင်​ေအာက်သို့​ ဝင်၍​ေနရ​ေလ၏။

ဖမ်း​၍မိလျှင် ရာဇာဓိရာဇ်က " မင်း​သား​သူငယ် ြဖစ်သသူကို ငါစိတ်နှလံုး​ အထူး​မရှိ ၊ ​ေမာင်သည် အစား​အစာ ​ေဆး​ဝါး​ စား​ပါ။ ကျန်း​မာလာလျှင် သည်တွင်​ေနလိုလည်း​ ငါ့​သမီး​​ေတာ်နှင့်​ စံုဖက်၍ အိမ်​ေရှ့​​ေပး​ပါမည်။ အင်း​ဝသို့​ ြပန်လိုလျှင်လည်း​ ​ေကာင်း​စွာပို့​​ေပး​မည်။ ကျန်း​မာ​ေအာင်သာ ​ေဆး​ဝါး​ကုမပါ " ဟု မိန့်​၍ ​ေဆး​ဝါး​များ​ ​ေပး​​ေတာ်မူ၏။

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကား​ " ငါသည် ဟံသာဝတီ မွန်ြပည်ကို မရဘဲ ငါ မြပန်ဟု ဓိဋ္ဌာန်ရင်း​ ရှိသည်။ ယခု ငါသို့​ဝင်ြဖစ်ြပီး​မှ သူ့​ကျွန်မခံြပီ။ ငါအသက်ရှင်​ေသာ်ထက် ​ေသ​ေသာ်ြမတ်၏။ ငါ ​ေဆး​ဝါး​မစား​ြပီ။ ငါ့​ကို သတ်ရန်ကိုသာ စီရင်​ေတာ့​ " ဟု ဆို​ေလ၍ ထိုညဉ့်​တွင်ပင် အနိစ္စ ​ေရာက်​ေလသည်။

ဤသို့​လျှင် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် ၇၇၈ ခု ၊ တန်ခူး​လဆန်း​ ၄ ရက်​ေန့​ ညဉ့်​တွင် အနိစ္စ​ေရာက်သည်။ ထိုညဉ့်​တွင်ပင် အင်း​ဝမှာ ကုက္ကိုပင်​ေစာင့်​ နတ်သည် ကိုယ်ထင်ြပ၍ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ဆံုး​​ေချြပီဟု ဆို​ေသာဟူ၏။

မိုး​​ေသာက်လျှင် တပ်မှူး​ စစ်ကဲတို့​လည်း​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ဆံုး​​ေြကာင်း​ စာ​ေရး​၍ ပင်လယ်​ေကျး​ သဃင်္ရာဇာ ​ေမွး​​ေသာ လင်း​တ၏ လည်တွင် စာ​ေခွစွပ်၍ လွှတ်လိုက်သည်။ အင်း​ဝသို့​ ည​ေနသံုး​ချက်တီး​အချိန် ​ေရာက်လာသြဖင့်​ ဘုန်း​​ေတာ်ြကီး​က ဘုရင်မင်း​​ေခါင်သို့​ စာဆက်မီ​ေသာ ဟူ၏။

ဘုရင်မင်း​​ေခါင်သည်။ အလံုး​စံုကို ြကား​ရ​ေသာ် ဒလသို့​ စုန်လာ၍ သား​​ေတာ်၏ အရိုး​တို့​ကို မွန်တို့​ ြမှုပ်ထား​ရာမှ ​ေဖာ်ယူြပီး​လျှင် ​ေရွှအိုး​တွင် ထည့်​ကာ မထီး​အဝမှ ချ​ေလ၏။ (မထီး​အဝကို ယခု ပသီဝ ​ေခါ်သည်)

မင်း​​ေကျာ်စွာသည် ၇၅၂ ခုဖွား​ ြဖစ်သည်။ ၇၆၅ ခု အသက် ၁၃ နှစ်ကပင် စစ်ဘုရင် ြဖစ်သည်။ ၇၇၈ ခု အသက် ၂၆ နှစ် ​ေသသည်အထိ ၁၃ နှစ် လံုး​လံုး​ စစ်မြတ် တိုက်​ေလသည်။ အလွန် ရဲရင့်​သန်စွမ်း​၍​ကမ္ဘာတွင် အသက်အငယ်ဆံုး​ စစ်ဘုရင်ဟု ဆို​ေလာက်​ေသာ ြမန်မာမင်း​သား​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ အ​ေြကာင်း​ကား​ ဤတွင်ြပီး​၏။

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ၏ လူများ​

ငနတ်​ေတာ်

။ ။ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ဆင်ထိ၍ ဥနှဲပင်​ေအာက်တာင် ​ေနရစဉ်က မွန်တို့​သည် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာကို မြမင်ြက၍ ၎င်း​၏ ဆင်​ေတာ် ​ေနာက်ထိုင် ငနတ်​ေတာ်ကို စစ်​ေမး​​ေသာ မသိဟု ဆို၏။ ရာဇာဓိရာဇ်က " ငါ့​တူ​ေတာ်ကို အြပစ်မြပုပါ ၊ သား​ြပုပါမည် " ဟု ဆိုမှ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ရှိရာသို့​ ညွှန်​ေလသည်။

စလင်း​စား​

။ ။ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ကျ​ေသာ်လည်း​ ြမန်မာတို့​ မဆုတ်ခွဲဘဲ အခိုင်​ေန​ေသာ် ရာဇာဓိရာဇ်သည် အြကီး​အချုပ် တစ်​ေယာက်ြဖစ်သူ စလင်း​စား​ကို ြမို့​စား​ရွာစား​​ေပး​၍ ချီး​​ေြမှာက်မည်ဟု ြဖား​​ေယာင်း​ကာ မိမိထံဝင်ရန် ​ေခါ်ယူ၏။ စလင်း​စား​က " မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် အရပ်အ​ေန မသင့်​၍သာ ကျရ​ေလသည်။ ငါတို့​ တပ်ကိုကား​ ရမည် မဟုတ်။ ငါတို့​သည် အရှင်သစ် မရှာလို။ နား​ညှီ​ေအာင် မိန့်​​ေတာ်မမူပါနှင့်​ " ဟု ြပန်ြကား​လိုက်၏။

ငြမတ်​ေတာ်

။ ။ ဘုရင်မင်း​​ေခါင်သည် ဒလမှ ပုသိမ်သို့​ချီ၍ မွန်သူရဲ​ေကာင်း​ သမိန်အင်း​ဝနိုင် (သမိန်အဝနံနိုင်) ​ေကျာ်​ေစာလှသည် ၊ ငါြကည့်​လိုသည် ၊ ထွက်ပါ​ေစဟု ​ေစ၏။ ထွက်လာ၍ ​ေြပာ​ေဟာ​ေနြကစဉ် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသား​ မင်း​ငယ်​ေကျာ်ထင်၏ ကျွန် ငြမတ်​ေတာ်သည် သမိန်အင်း​ဝနိုင် (သမိန်အဝနံနိုင်) ကို လှံနှင့်​လှမ်း​၍ ထိုး​လိုက်၏။ ​ေဝး​​ေသာ​ေြကာင့်​ မထိုး​မိ။ ​ေရှ့​တွင် ကျ​ေလ၏။ သမိန်အင်း​ဝနိုင် (သမိန်အဝနံနိုင်) လည်း​ သတ်ရ​ေအာင် ဥပါယ်ြဖင့်​ ​ေခါ်သည်ထင်၍ ရုတ်ြခည်း​ထ၍ ြပန်ခဲ့​၏။ ြမို့​တွင်း​သို့​ ြပန်​ေရာက်​ေသာအခါ " ​ေရှ့​​ေတာ်တွင် လူဆိုး​ ၊ သူဆိုး​တို့​ လှံနှင့်​ထိုး​၍ အရှည်အြကာ ဦး​မခိုက်ခဲ့​ရပါ "ဟု မင်း​​ေခါင်သို့​ ​ေလျှာက်လိုက်၏။

မင်း​​ေခါင်သည် " ​ေြမး​​ေတာ် မင်း​ငယ်​ေကျာ်ထင်ကို ထိုး​​ေစသ​ေလာ " ဟု စစ်​ေမး​ရာ " သူ့​အလိုအ​ေလျာက် ထိုး​ပါသည် " ​ေလျှာက်မှ ငြမတ်​ေတာ် ကို ​ေနှာင်ြကိုး​တည်း​၍ ြကိုက်ရာတွင် ကွပ်​ေလဟု သမိန်အင်း​ဝနိုင် (သမိန်အဝနံနိုင်)သို့​ အပ်​ေတာ်မူ၏။

သမိန်အင်း​ဝနိုင် (သမိန်အဝနံနိုင်)က စစ်​ေမး​​ေသာ် " မည်သူမျှ ငါ့​ကို မတိုက်တွန်း​ ၊ ငါ့​အရှင် မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ဆံုး​ရသည်ကို စိတ်နာ၍ ငါ ထိုး​​ေပသည် ၊ ငါ့​ကို သတ်လိုလျှင် သတ်ပါ ၊ ငါမ​ေြကာက် " ဟု ဆို၏။

သမိန်အင်း​ဝနိုင် (သမိန်အဝနံနိုင်)လည်း​ " အရှင်ကိုချစ်​ေသာ သူရဲ​ေကာင်း​ကို ငါမသတ်လို " ဟုဆို၍ ဘုရင်မင်း​​ေခါင်သို့​ ဤသို့​ ​ေလျှာက်၏။ " အရှင်မင်း​ြကီး​က ​ေစ၍ထိုး​သည်ဟု ထင်မှား​မိပါသည် ၊ သည်း​ခံ​ေတာ်မူပါ။ ထိုသူ၏ အသက်ကို ကျွန်​ေတာ် ​ေတာင်း​ပန်ပါ၏ " ဟု ​ေလျှာက်လိုက်၏။ မင်း​​ေခါင်လည်း​ စိတ်​ေြပ၍ လွှတ်​ေတာ်မူ၏။

အင်း​ဝနှင့်​ ပဲခူး​ စစ်ြငိမ်း​ြခင်း​

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ ကျသည့်​​ေနာက်တစ်နှစ် ၇၇၉ ခုတွင် ဘုရင်မင်း​​ေခါင်သည် ​ေရအား​ ၊ ြကည်း​အား​ စုန်လာ၍ တိဂံု (ဒဂုန်) ကို တိုက်ဖျက် သိမ်း​ယူြပီး​လျှင် ရာဇာဓိရာဇ်၏ သား​​ေတာ် တိဂံု(ဒဂုန်)စား​ ဗညား​စက် နှင့်​တကွ မှူး​မတ်လူသူ သံုး​​ေထာင်​ေကျာ်ကို ယူ၍ အင်း​ဝသို့​ ြပန်ခဲ့​၏။ ​ေရာက်​ေသာ် မွန်မင်း​သား​ကို မရှုတ်မချဘဲ ​ေကာင်း​စွာ ထား​၏။

ဘုရင်မင်​ေခါင်သည်လည်း​ " ငါ့​သား​ကို မွန်တို့​ ရသည် ၊ ယခု မွန်မင်း​သား​ကို ရ၍ ငါ နှလံုး​​ေတာ်​ေြပြပီ ၊ ​ေရှ့​ကို တိုက်ခိုက်ရန် မြပု​ေတာ့​ြပီ " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူကာ စစ်မက်မလို ​ေလာကသံသရာ အကျိုး​နှစ်ပါး​ကို ​ေဆာင်လျက် သက္ကရာဇ် ၇၈၃ ခု သက်​ေတာ် ၄၉ နှစ်တွင် နတ်ရွာစံ​ေတာ်မူ၏။

ရာဇာဓိရာဇ်လည်း​ မင်း​​ေခါင် လွန်ြပီြကား​​ေသာ် " ငါ့​ညီ​ေတာ် အနိစ္စတရား​သို့​ လိုက်ရ​ေချြပီ။ ငါသာ ကျန်​ေတာ့​၏။ ​ေဩာ် အနိစ္စသာတကား​ " ဟု သံ​ေဝဂြဖင့်​ ဆို​ေတာ်မူသည်။

မိဖုရား​များ​ ြကား​လျှင် " ဘုရင်မင်း​​ေခါင်သည် ​ေယာက်ဖ​ေတာ်လည်း​ ြဖစ်သည် ၊ ယခု ဘုရင်မင်း​​ေခါင် မရှိ​ေသာ် စစ်မက်ြပု၍ မိဖုရား​ ​ေမာင်း​မ တို့​ကို ယူ​ေတာ်မူ​ေတာ့​ " ဟု ြပက်ရယ်ဆိုြကကုန်၏။

ရာဇာဓိရာဇ်ကလည်း​ " ညည်း​တို့​ ဆိုြကပ​ေလသည်။ ယခု ငါ စစ်မက်မလိုြပီ။ အသက်အရွယ်လည်း​ ြကီး​ြပီြဖစ်၍ ပခံုး​တစ်ဖက်ြဖင့်​ ညဲတို့​ကို ထမ်း​၍ ​ေမွး​မည်။ တစ်ဖက်ြဖင့်​ ကုသိုလ်​ေကာင်း​မှု ြပုမည်သာ ငါ ြကံ​ေတာ့​သည် " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူ၏။

ထိုသည့်​​ေနာက် မြကာမီပင် ဆင်​ေကျာ့​​ေတာ်မူရာတွင် ​ေပါင်ကို ြကိုး​လွန်ချုပ်မိ​ေလ၍ ရှ​ေသာအနာြဖင့်​ နတ်ရွာစံရရှာ​ေလသတည်း​။