မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် ရာဇဝင်ဖတ်စာ

​ေနာင်​ေတာ်ြကီး​

အ​ေလာင်း​ဘုရား​၏ သား​​ေတာ်ြကီး​ ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​ သို့​မဟုတ် ​ေနာင်​ေတာ်ြကီး​ (၁၁၂၂ - ၁၁၂၅) သည် ဘုရင်ြဖစ်​ေသာ်လည်း​ နှိမ့်​ချ​ေသာ မာနြဖင့်​ ရိုး​ရိုး​စား​ ၊​ ရိုး​ရိုး​​ေန​ေတာ်မူ​ေလ့​ ရှိ၏။

ရံဖန်ရံခါ မိမိ၏ ​ေနာက်လိုက်များ​နှင့်​ မန်ကျည်း​​ေတာ ၊ မန်ကျည်း​ပင် ​ေအာက်များ​၌ ဆား​ ၊ ငါး​ပိ စသည်တို့​နှင့်​ မန်ကျည်း​သီး​ များ​ကို ​ေထာင်း​ထု စား​​ေသာက်​ေန​ေလ့​ ရှိ၏။

တစ်ခါ​ေသာ် မှူး​မတ်များ​က " ထိုသို့​ စား​​ေသာအ​ေလ့​ကို ​ေရှာင်ြကဉ်​ေတာ်မူပါ ၊ ဂုဏ်နှင့်​မ​ေလျာ် ထင်ပါသည် " ဟု ​ေလျှာက်​ေသာအခါ " ငါ ဤကဲ့​သို့​ အပင်​ေအာက်၌ မန်ကျည်း​သီး​ စား​ြခင်း​​ေြကာင့်​ တိုင်း​ြပည်၌ တစ်စံုတစ်ရာ ဝန်​ေလး​ပါသ​ေလာ " ဟု ​ေမး​​ေတာ် မူ၏။ " တိုင်း​ြပည်၌ကား​ ဝန်မ​ေလး​ပါ " ဟု ​ေလျှာက်ြက​လျှင် " တိုင်း​ြပည်၌ ဝန်​ေလး​မည့်​ကိစ္စ ငါ ​ေရှာင်ပါအံ့​ ၊ ဝန်မ​ေလး​သည့်​ ကိစ္စကိုကား​ မတား​ြမစ် လိုြကပါနှင့်​ ၊ ငါြကိုက်တတ်သည်ကို စား​ပါရ​ေစ " ဟု အခွင့်​ပန် ြပန်​ေြပာ​ေသာ ဟူ၏။

ဤ ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​သည် မင်း​ဟူ၍ မာန်မာန မရှိြခင်း​ ၊ အား​အင်သန်စွမ်း​ ​ေယာကျ်ား​ပီသြခင်း​ တို့​ကို ​ေအာက်ပါအတိုင်း​ သိရာ၏။

​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​မှာ ​ေရွှဘိုနှင့်​ စစ်ကိုင်း​ နှစ်ရပ်လံုး​တွင် ​ေြပာင်း​၍​ေြပာင်း​၍ စံ​ေန​ေလ့​ရှိ၏။ မိမိမှာ ြမင်း​​ေကာင်း​လည်း​ ရှိသြဖင့်​ " ငါ စစ်ကိုင်း​သွား​ဦး​မည် ၊ သို့​မဟုတ် ငါ ​ေရွှဘိုသွား​ဦး​မည် " ဟု မိန့်​ကာ ြမင်း​စီး​၍ ရုတ်တရက် ထွက်​ေတာ်မူတတ်၏။ ​ေနာက်လိုက် ​ေနာက်ပါတို့​မှာ ကပျာကသီ ြမင်း​ြပင်၍ လိုက်ရသြဖင့်​ မမီသည် များ​၏။

တစ်ခါ​ေသာ် ဤစစ်ကိုင်း​မှ ​ေရွှဘိုသို့​အြပန် ​ေနာက်လိုက်​ေနာက်ပါ အ​ေြခွအရံတို့​ ​ေဝး​လံစွာ ကျန်ရစ်ခဲ့​သြဖင့်​ မိမိ တစ်ပါး​တည်း​ ​ေရွှဘိုမှ ၁၄ မိုင်ကွာ​ေသာ ​ေခါ​ေတာ အရပ်သို့​ ​ေရာက်လာ​ေလ၏။

ဤအရပ်၌ သခွား​ယာခင်း​တစ်ခင်း​ ​ေတွ့​​ေလလျှင် ဆာမွတ်သည်နှင့်​ ြမင်း​ကို ယာခင်း​ြပင်ဘက်တွင် ချိတ်​ထား​ခဲ့​၍ ယာတွင်း​သို့​ ဝင်ြပီး​​ေသာ် ယာရှင်​ေယာကျ်ား​ထံ " သခွား​သီး​ စား​ပါရ​ေစ " ဟု ​ေကာင်း​မွန်စွာ ​ေတာင်း​၏။
ယာရှင်လည်း​ မင်း​ြဖစ်​ေြကာင်း​ မသိဘဲ " အလိုရှိသမျှ စား​​ေလ ၊ အပင် ၊ အနွယ် ၊ အကင်း​ တို့​ကိုကား​ မပျက်​ေစနှင့်​ " ဟုဆို၏။ ​ေနာင်​ေတာ်ြကီး​ကား​ သခွား​သီး​ကို ြဖတ်၍ မဆွတ်ဘဲ ဆွဲ၍ ဆွတ်သြဖင့်​ အပင် နွယ်များ​ အံုပါ ြကွလာြပီး​လျှင် အပွင့်​ ၊ အကင်း​တို့​ အတန်ပျက်​ေလ၏။

ယာရှင်ြမင်​ေသာ် " နင်သည် စား​ရံုစား​ ၊ မဖျက်ပါနှင့်​ဟု ငါ ​ေြပာလျက် ဖျက်ရာသ​ေလာ " ဟု ​ေဒါသြဖစ်၍ သတ်မည် ၊ ပုတ်မည် ြပု၏။ ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​ကလည်း​ တစ်စံုတစ်ရာ အမျက်မထွက်ဘဲ " နင် ​ေယာကျ်ား​​ေကာင်း​ဆို​ေသာ် သတ်ြကအံ့​ " ဟု ဆို၍ နှစ်​ေယာက်သား​ ​ေထွး​လံုး​ သတ်ြက၏။ ယာရှင်သည်သာ အဖန်ဖန် ​ေအာက်ကျ၏။ အတန်ြကာ​ေသာ် ယာရှသည် ​ေမာလှြပီြဖစ်၍ မတတ်နိုင်သြဖင့်​ အဘယ်သို့​​ေသာ်သူ ြဖစ်​ေလသနည်း​ဟု ​ေတွး​​ေတာကာ ထိုင်၍ြကည့်​​ေန၏။ ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​ကား​ ြပံုး​ြပံုး​ရယ်ရယ်နှင့်​ သခွား​ စား​ြမဲ စား​​ေန၏။

ဤအ​ေတာအတွင်း​ ယာရှင်၏မိန်း​မသည် ထမင်း​ပို့​ ​ေရာက်လာ၍ ထမင်း​​ေတာင်း​ကို ​ေရှ့​တွင်ချ​ေသာ် ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​က " ​ေယာက်ဖ ၊ ငါလည်း​ ထမင်း​စား​ပါရ​ေစ " ဟု ဆို၏။ ယာရှင်လည်း​ ​ေဒါသြဖစ်၍ " မစား​ရဘူး​ ၊ နင်သည် ငါ့​သခွား​ကို စား​လည်း​ စား​သည် ၊ ဖျက်လည်း​ ဖျက်သည် ၊ နင့်​ကို ထမင်း​မ​ေကျွး​နိုင် " ဟုဆို၏။ ထိုအခါ မိန်း​မက မိမိ​ေယာကျ်ား​အား​ လက်ကုတ်၍ " ယာြပင်ဘက်မှာ ​ေရွှက​ေတာင်နှင့်​ ြမင်း​​ေကာင်း​တစ်စီး​ ချိတ်ထား​သည်ကို ငါ ​ေတွ့​ခဲ့​သည်။ လူသာမည မဟုတ် ၊ မင်း​ြဖစ်ပံုရသည် ၊ ​ေတွ့​ကရာမ​ေြပာနှင့်​ " ဟု တိုး​တိုး​​ေြပာ၍ အကဲခတ်​ေနြကသည်အတွင်း​ ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​၏ ​ေနာက်လိုက်​ေနာက်ပါတို့​ မီလာသြဖင့်​ ြမင်း​​ေတာ်ကို ြခံဝတွင် ​ေတွ့​ရှိ ၊ ဝင်​ေရာက် ၊ ​ေရှ့​​ေတာ်တွင် ဒူး​​ေထာက်ြကမှ ယာရှင် လင်မယား​မှာ မင်း​ြဖစ်​ေြကာင်း​ သိရှိ ၊ အလွန် ​ေြကာက်ရွံ့​ြက၍ ရှိခိုး​​ေတာင်း​ပန်​ေလ၏။

​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​လည်း​ ြပံုး​ရယ်လျက် " သင်တို့​က ​ေတာင်း​ပန်ရန် မရှိ ၊ သင့်​သခွား​ကိုလည်း​ ငါ စား​ရသည်။ သတ်ပုတ်ြကသည် မှာလည်း​ သ​ေဘာတူြဖစ်သည်။ ငါကား​ မင်း​ြဖစ်သည် မှန်၏။ သို့​​ေသာ် မ​ေြကာက်လင့်​။ ယခု သင်၏ သခွား​များ​သည် အလွန် အရသာရှိ၏။ ငါ စံရာ ​ေရွှဘိုသို့​ တစ်ခါ​ေလာက် လာ​ေရာက်ဆက်ပါဘိ " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူ​ေသာ ဟူ၏။

ထို့​​ေနာက် ကာလအတန်ြကာ​ေသာ် ယာရှင်သည် ​ေကာင်း​နိုး​ရာရာ သခွား​သီး​များ​ကို ဆွတ်ခူး​ထမ်း​​ေဆာင်လျက် ​ေရွှဘိုသို့​ သွား​​ေရာက်၍ ​ေနာင်​ေတာ်ြကီး​ဘုရား​အား​ ဆက်သ​ေလ၏။ ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​လည်း​ ယာရှင်ကို မ​ေမ့​ဘဲ ​ေကျး​ဇူး​တင်စကား​ ​ေြပာြကား​၍ ​ေရှ့​တွင်ပင် လက်ငင်း​စား​​ေတာ်မူ၏။
ြပီး​မှ " ယာရှင် အလိုရှိရာ ​ေတာင်း​​ေလ " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူရာ ယာရှင်မှာ မိမိအရပ်၌ သူြကီး​၏ အညှဉ်း​ပန်း​ အနှိပ်စက်ကို ခံရဖန် များ​သြဖင့်​ သူြကီး​အာဏာနှင့်​ လွတ်လျှင် ​ေလာက၌ အချမ်း​သာဆံုး​ဟု ထင်မှတ်ကာ အြခား​ တစ်စံုတစ်ရာ မ​ေတာင်း​ဘဲ " သူြကီး​၏ အာဏာမှ လွတ်လိုပါသည် " ဟု ​ေလျှာက်​ေလ၏။ " ဤအတွက်ကား​ ရစိမ့်​မည် ၊ အြခား​ အလိုရှိသည်ကိုလည်း​ ​ေတာင်း​ဦး​​ေလာ့​ " ဟု မိန့်​​ေသာ်လည်း​ ဤတစ်ခုကိုရလျှင် ​ေကျနပ်​ေသာ ယာရှင်သည် ထပ်၍ မ​ေတာင်း​​ေတာ့​​ေချ။

ထိုအခါမှ ထန်း​ရွက်တွင် ယာရှင် အလိုရှိ​ေသာ အမိန့်​​ေတာ်ကို ​ေရး​​ေစ၍ " ဤစာချွန်ကို သူြကီး​အား​ ြပ​ေလ ၊ သင်သည် သူြကီး​ အာဏာနှင့်​တကွ ၁၂ မှု မင်း​တိုင်း​မှ လွတ်လိမ့်​မည် " ဆို၍ ​ေပး​​ေတာ်မူ၏။ ​ေသချာ​ေသာ ယာရှင်ကလည်း​ " ဤထန်း​ရွက်စာကို ယူသွား​ြခင်း​ြဖင့်​ သူြကီး​က အသို့​လျှင် မင်း​မိန့်​ြဖစ်​ေြကာင်း​ ယံုြကည်ပါမည်နည်း​ " ဟု ​ေလျှာက်ြပန်မှ ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​ ကိုယ်တိုင် တံဆိပ်လက်ရာ ​ေရး​ထိုး​​ေပး​​ေတာ်မူ၏။ ဤအခါမှ ယာရှင်သည် စိတ်ချ ၊ လက်ချ ယံုြကည်သ​ေဘာကျ၍ ဝမ်း​​ေြမာက်ဝမ်း​သာနှင့်​ ယူ​ေဆာင်ခဲ့​​ေလ၏။

မိမိအရပ်သို့​ ​ေရာက်၍ သူြကီး​ကိုြပ​ေသာ် အကယ်ပင် သူြကီး​၏ အဆင့်​အဆို မင်း​တိုင်း​တို့​မှ ကင်း​လွတ်သြဖင့်​ အတိုင်း​ထက်အလွန် ဝမ်း​​ေြမာက်​ေလ၏။

ဤယာရှင်မှာ ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​​ေနာက် မင်း​သံုး​ဆက်ြခား​၍ ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​၏ ညီ​ေတာ် ဘိုး​​ေတာ်ဦး​ဝိုင်း​ လက်ထက်တိုင်​ေအာင် ​ေနရ​ေလ၏။

ဘိုး​​ေတာ်လက်ထက်ကျ၍ အဆင့်​အဆိုရှိရာ ​ေနာင်​ေတာ်ဘုရား​၏ စာချွန်​ေတာ်ကို ြပ​ေလ၏။ ထိုအခါ ဘိုး​​ေတာ်သည် မိမိ၏ ချစ်လှစွာ​ေသာ ​ေနာင်​ေတာ်ကိုယ်တိုင်၏ လက်ရာကို အ​ေမွအနှစ်သဖွယ် အလွန် နှစ်သက်ြမတ်နိုး​​ေတာ် မူသြဖင့်​ ထိုစာချွန်ကို ​ေတာင်း​ရာ မ​ေပး​နိုင်​ေြကာင်း​ အြပင်း​အထန် ြငင်း​​ေလသည်။
အတန်ြကာမှ ဘိုး​​ေတာ်ဘုရား​သည် ရိပ်မိ၍ " ငါလည်း​ ဘုရင် ြဖစ်ပါသည်။ သူြကီး​၏ အဆင့်​အဆိုမှ လွတ်ရန် ငါက ထပ်မံ၍ အသစ်တစ်ခု ​ေရး​​ေပး​ပါမည်။ ဤစာချွန်မှာ ငါ့​​ေနာင်​ေတာ်၏ လက်ရာြဖစ်၍ ြမတ်နိုး​ အလိုရှိ​ေသာ​ေြကာင့်​ ​ေတာင်း​ပါသည် " ဟု ရှင်း​ြပကာ အ​ေကျအလည် မိန့်​​ေတာ်မူမှ " သို့​ြဖစ်လျှင် ယူ​ေတာ်မူပါ " ဟု ယာရှင် သ​ေဘာတူ​ေလ၏။

ဘိုး​​ေတာ်ဘုရား​ ​ေပး​​ေသာ စာချွန်ကို ​ေသချာစွာြကည့်​၍ လက်ရာလက်မှတ် လို​ေနသည်ကို​ေတွ့​လျှင် " လက်ရာလက်မှတ် ခတ်​ေတာ်မူပါဦး​ " ဟု ​ေလျှာက်သြဖင့်​ တံဆိပ်လက်ရာ ခတ်​ေတာ်မူ​ေလသည်။
ဤအခါမှ ​ေအး​ချမ်း​သာယာစွာ ြပန်​ေလ​ေတာ့​သတည်း​။