မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် ရာဇဝင်ဖတ်စာ

သတ္တိရှိေသာ သူခိုးငတက်ြပား

၇၆၂ တွင် အင်းဝကို တည်၍ နန်းတက်ေသာ သတိုးမင်းဖျား လက်ထက် စစ်ကိုင်း ေရဝန်းအရပ်၌ ေကျာ်ေစာေသာ သူခိုးြကီး ငတက်ြပား ဟူ၍ ရှိ၏။

၎င်းသူခိုးြကီးသည် အလွန်လည်း စွမ်း၏။ သစ္စာလည်း ရှိ၏။ သစ္စာရှိပံုကား မိမိေနေသာ အရပ်တစ်ဝိုက် မိမိနယ်တွင် မခိုးေလ။ တြခားနယ်သို့ ထွက်၍ ခိုးေလ၏။ သို့ခိုးရာ၌လည်း ဆင်းရဲနွမ်းပါး သူတို့ထံ၌ မခိုး။ ြကွယ်၀ေသာ သူေဌးသူြကွယ် ၊ မှူးမတ် စသည်တို့ထံ၌သာ ခိုး၏။ ခိုးေသာအခါ ဥစ္စာရှင်ကို မည်သည်အခါမျှ အနာတရ မြပု။ ပစ္စည်းကိုလည်း ေတွ့ရေသာပစ္စည်း တစ်ဝက်ထက် ပို၍ မယူတတ်ေလ။

ဤသို့လျှင် ဧရာဝတီြမစ်ကို ြဖတ်ေကျာ်လျက် အင်းဝဘက်သို့ ကူး၍ သူေဌးသူြကွယ် ၊ မှူးမတ်တို့၏ အိမ်များ၌ ခိုးယူေလ့ရှိ၏။ မှူးမတ် စသူတို့သိ၍ ဖမ်းြကေသာ်လည်း မရ မမိနှိုင် ရှိေလ၏။

တစ်ေန့ေသာ် ငတက်ြပားက " သတိုးမင်းဖျား ငါ့ကို ရလျှင်သာ သတ်ရအံ့ ၊ မရေသာ်ကား အသူ​ဝ​အံ့​နည်း " ဟု ြကံုးဝါးေလ၏။

ထိုသို့ ငတက်ြပား အစွမ်းေကာင်း၍ မမိနိှုင်ေြကာင်း ၊ ထိုသို့ ြကံုးဝါးေြကာင်းကို သတိုးမင်းဖျား ြကားေသာ် ငတက်ြပားကို မိမိကိုယ်တိုင် မိေအာင်ဖမ်းမည်ဟု ဆံုးြဖတ်လိုက်ေလ၏။

တစ်ည၌ သတိုးမင်းဖျားသည် ရုပ်ဖျက်၍ ထွက်လာြပီးလျှင် ြမို့တံခါး ြမစ်ဆိပ်က ေစာင့်ေနေလ၏။ ငတက်ြပားလည်း သန်းေခါင်ေကျာ်၌ လာေနကျအတိုင်း လာ၍ ကမ်းနားသို့ေရာက်ေသာ် ေလှေပါ်ကပင် " ေဟ့ ဘယ်သူလဲ " ဟု ေမး၏။ သတိုးမင်းဖျားက " ငါ ညဉ့်လူပါ " ဟု ဆိုမှ ကုန်းေပါ်သို့ တက်ေလ၏။ သတိုးမင်းဖျားက " ဆရာ့ေနာက် တပည့်ခံ၍ ခိုးလိုေသာေြကာင့် ေစာင့်ေနပါသည် " ဟု ဆိုေသာ အခါ ငတက်ြပားသည် အလွန် သေဘာကျ၍ အတူေခါ်ေဆာင်သွားေလ၏။

ငတက်ြပားက သတိုးမင်းဖျား၏ အသွားအလာကို အကဲခတ်ြကည့်ရာ အလွန်သေဘာကျ၏။ ထိုထက်ပင် အကာအဆီး ၊ ဝင်းထရံ စသည်တို့ကို ငတက်ြပားက ခုန်လွှားေသာအခါ သတိုးမင်းဖျားလည်း နည်းတူလိုက်၍ ခုန်ေကျာ်နိုင်သည်ကို ေတွ့ရမှ ငတက်ြပားသည် အံ့ဩ၍ ပခံုးကို ပုတ်ြပီးလျှင် " ငါ့တပည့် အေတာ် စွမ်းသကိုး " ဟု ချီးမွမ်းေသာ ဟူ၏။

သတိုးမင်းဖျားက " ဆရာ ရှင်ဘုရင့် နန်းတွင်းသို့ ဝင်၍ ရှင်ဘုရင့် ပစ္စည်းတို့ကို ခိုးလိုသည် " ဟု ေြပာေသာအခါ ငတက်ြပားက " တပည့် ငါတို့ ခိုးစားေသာ်လည်း ငါတို့ ဘုရင်ကိုကား မြပစ်မှားသင့် ၊ ရှင်ဘုရင့် ပစ္စည်းကို မခိုးချင်ပါနှင့် " ဟု ဆိုမှ သတိုးမင်းဖျားသည် အလွန် သေဘာကျြပန်ေလ၏။

ြပီးမှ မှူးမတ်များအိမ်တွင် ပုတီး ၊ နားေတာင်း ၊ လက်စွပ်များကို ခိုးယူခဲ့၍ တံခါးအနီး မီးေသွးတိုက်သို့ ြပန်လာခဲ့ြက၏။ သတိုးမင်းဖျားသည် ငတက်ြပားကို ြဖားေယာင်း၍ အရက် အလွန်ယစ်မူးေအာင် တိုက်ကာ လဲေသာအခါမှ ေြခချင်းခတ်၍ မီးေသွးတိုက်တွင် ေသာ့ခတ်ကာ ထားခဲ့၏။

နံနက်သို့ ေရာက်ကာလ မှူးမတ်တို့ ပစ္စည်းေပျာက်သည်ဟု အုတ်အုတ်ကျက်ကျက် ြဖစ်ကုန်၏။ သတိုးမင်းဖျားလည်း ထိုမှူးမတ်တို့၏ လက်စွပ် စသည်တို့ကို ဝတ်ဆင်၍ ညီလာခံနှင့် ေလ၏။ မှူးမတ်တို့လည်း ြမင်၍ မိမိတို့၏ လက်စွပ် စသည် ြဖစ်ေြကာင်း သိေသာ်လည်း ဘုရင် ြဖစ်၍ မယိုးစွပ်ဝံ့။ တူသည် ဟူ၍သာ ေလျှာက်ြကကုန်၏။
သတိုးမင်းဖျားလည်း " နင်တို့သည် ငတက်ြပားကို ရေအာင် မဖမ်းနိုင် ၊ ယခု ငါ ဖမ်းမိခဲ့ြပီ ၊ သွားယူေချ " ဟု ထားရာသို့ ေစလိုက်၏။

ေရှ့ေတာ်သို့ ေရာက်ေသာ် မင်းြကီးက " အရှင်မင်းြကီး ကျွန်ုပ်ကို မိြပီ ြဖစ်သည်။ အလိုရှိသလို သက်ေတာ်မူေတာ့ ၊ အကျွနု်ပ် အလိုကို ေလျှာက်ရမည်ဆိုေသာ် အရှင်မင်ြကီး၏ မိဖုရား ေစာဥမ္မာ ကိုသာ အလိုရှိပါသည် " ဟု ရဲဝံ့ရွှင်ြကည်စွာ ေလျှာက်ေလ၏။

သတ္တိရှိသူကို နှစ်သက်တတ်ေသာ သတိုးမင်းဖျားသည် အနည်းငယ်မျှ အမျက်ေတာ် မရှိဘဲ " ငါ့သို့ေသာ ဘုရင်ကိုစင်လျက် ဤသို့ေသာ် စကားကို ဆိုဝံ့သူသည် အကျိုးမဲ့ မေသေကာင်း ၊ ေနာင် တိုက်ပွဲရှိေသာအခါတို့၌ အမှုေတာ်ကို ထမ်းေစရမည် " ဆို၍ ထားေတာ်မူသည်။

တစ်ခါေသာ် ေတာင်တွင်းြကီးစားသည် ြခားနား ေထာင်ထားေလရာ ငတက်ြပားကို ညဉ့်အခါ၌ ြမို့တွင်းသို့ ဝင်ေစ၍ အလွန်စွမ်းေသာ ေလးသည်ြကီး တစ်ေယာက်ကို လုပ်ြကံေစ၏။ ေလးသည်ြကီး မရှိလျှင် ေတာင်တွင်းြကီးစား မခံနိုင်၍ အညံ့ခံမှ အေရးေတာ် ြပီးရေလသည်။

ထို သူခိုးငတက်ြပားနှင့် စပ်၍ မှတ်ရန်ကား စစ်ကိုင်းတွင် ' မရှိခဏ ဘုရား ' ဟူ၍ ေစတီတစ်ဆူ ယခုတိုင် ရှိသည်။ ဤဘုရားမှာ ငတက်ြပားသည် ခိုး၍ရေသာ ပစ္စည်းတို့ြဖင့် တည်ေသာဘုရားြဖစ်၏။ ဘုရား တည်စဉ်က ေငွလို၍ မရှိလျှင် ခဏသာ ြဖစ်သည်။ သွားေရာက် ခိုးလိုက်လျှင် ရသည်ချည်း ြဖစ်ေသာေြကာင့် ' မရှိခဏ ဘုရား ' ဟု တွင်သည်။