မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် ရာဇဝင်ဖတ်စာ

သိြကား​လိမ်

​ေတာင်ငူဘုရင် သီရိ​ေဇယျ လက်ထက် ကဲဘ ဆိုသူသည် ဆင်း​ရဲလှ​ေသာ်​ေြကာင့်​ ြကံမိြကံရာ ြကံ​ေလသည်ကား​ ပိုး​​ေရွှ​ေတာင် အ​ေတာင်များ​ကို အကျင်္ီ တစ်ဝတ်စာြပည့်​​ေအာင် စု​ေဆာင်း​ချုပ်ထုပ်၍ ထို​ေြပာင်လက်အကျင်္ီကို ဝတ်ကာ သိြကား​ကဲ့​သို့​ ​ေခါင်း​တွင် မကိုဋ်သရဖူ တပ်ဆင်လျက် ည​ေန မိုး​ချုပ်ရီတ​ေရာတွင် ​ေတာင်ငူမင်း​ ဆရာ​ေတာ် ြမတ်​ေစာညီ​ေနာင် ဘုရား​၌ ဝတ်ြပု​ေနရာသို့​ သွား​ြပီး​လျှင် ဆရာ​ေတာ်ြမင်ရံု တစ်ခဏသာ ရပ်၍ သွား​​ေလ၏။
ဤသို့​ သံုး​​ေလး​ရက်ရှိမှ ဆရာ​ေတာ်က ​ေမး​၏။
" ဒကာ အသင် အသူနည်း​ "
" အကျွန်ုပ် သိြကား​ ြဖစ်သည် "
" အဘယ်​ေြကာင့်​ လာသနည်း​ "
" ​ေတာင်ငူတွင် ကဲဘ ဆိုသူ အလွန် ဆင်း​ရဲ​ေနသည်ကို ​ေတာင်ငူမင်း​က မြကည့်​မရှု ​ေနပါသြဖင့်​ ဆရာ​ေတာ်ကို ဆိုမည် လာခဲ့​ပါသည် "
ထိုအခါ ဆရာ​ေတာ်သည် ယံုြကည်၍ ​ေတာင်ငူမင်း​အား​ ကိုယ်တိုင် ​ေြပာြကား​​ေလ၏။ မင်း​လည်း​ မသကင်္ာသြဖင့်​ ကဲဘ ဆိုသူကို ​ေခါ်၍ " နင်သည် ငါ့​ဆရာ​ေတာ် ဘုရား​ ဝတ်ြပုသည်ကို အဘယ်​ေြကာင့်​ သိြကား​​ေယာင်​ေဆာင်၍ လှည့်​စား​သနည်း​ " ဟု တိုက်ရိုက် ​ေမး​​ေလ၏။
ကဲဘ လည်း​ မကွယ်သာြပီ ြဖစ်၍ " ကျွန်​ေတာ် ဆင်း​ရဲလှ​ေသာ​ေြကာင့်​ ကိုး​ကွယ်ရာမရှိ၍ ြကံမိပါသည် " ဟု ​ေလျှာက်ရ​ေလ သတည်း​။