မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် ရာဇဝင်ဖတ်စာ

မွန်အမတ် သူရဲ​ေကာင်း​ လဂွန်း​အိန်

လဂွန်း​အိမ်၏ အမည်ရင်း​မှာ မသံလံု ဟူ၍ ြဖစ်သည်။ လဂွန်း​အိမ်မှာ ​ေနာက်မှ ရ​ေသာဘွဲ့​ြဖစ်သည်။

တစ်ခါ​ေသာ် သံ​ေမာင်ြမို့​စား​ မြဂိုင်း​ (မြဂန်)သည် ဘုရင် ရာဇာဓိရာဇ်ကို ပုန်ကန်ထြကွ၍ ညအခါ တိုက်ခိုက်ရာ " သည်ကျွန်ပျက်ကို မည်သူရ​ေအာင် ယူပါချိမ့်​မည်နည်း​ " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူသည်တွင် မသံလံုသည် ဓား​ ၊ လွှား​ ကိုင်ကာ ထွက်ခဲ့​၏။

ထမင်း​အိုး​ကို ​ေခါင်း​ရသည် အ​ေယာင်​ေဆာင်၍ မြဂိုင်း​အား​ ဆက်မည့်​အဟန် သွား​၏။ မြဂိုင်း​၏ လူတို့​လည်း​ ညြဖစ်​ေသာ​ေြကာင့်​ ၎င်း​တို၏ လူပင်ထင်၍ မတား​မဆီး​ ဝင်ရ၏။ မြဂိုင်း​အနီး​သို့​ ​ေရာက်မှ ထမင်း​အိုး​ကို ပစ်၍ မြဂိုင်း​ကို ခုတ်ချြပီး​လျှင် ​ေခါင်း​ကို ယူခဲ့​၏။

ရာဇာဓိရာဇ်လည်း​ ​ေခါင်း​ဆက်သည်ကို မီး​​ေရာင်တွင် ြမင်ရလျှင် " ​ေကာင်း​၏ " ဟုသာ ချီး​မွမ်း​​ေတာ်မူ၏။ တစ်စံုတစ်ရာ ဆုလာဘ် ​ေပး​​ေတာ် မမူ​ေချ။ မသံလံုလည်း​ သို့​စင်သည့်​ပွဲကိုမျှ ဆုလာဘ်မ​ေပး​ဟု နှလံုး​မသာ ရှိ၏။

မသံလံုအား​ ဆုလာဘ်​ေပး​ပံု

ရာဇာဓိရာဇ်သည် ြမို့​အများ​ကို သိမ်း​ယူြပီး​​ေနာက် တိုက်ကုလား​ြမို့​သို့​ ​ေရာက်လျှင် မသံလံုကို ဤသို့​ ချီး​ြမှင့်​၏။ တိုက်ကုလား​ြမို့​၌ ငါး​ဆက်အိမ်​ေဆာက်ြပီး​မှ ဝန်ြမို့​စား​ သံလိုက်၏ သမီး​ ကိုယ်လုပ်​ေတာ် နှင်း​​ေကသရာ ကိုတင်၍ ​ေန​ေစ၏။ ြပီး​မှ ြဗာဇ္ဇ (ြဗတ်ဇ) အား​ ဤသို့​မိန့်​၏။ " မသံလံု ကို သင့်​အိမ်သို့​​ေခါ်၍ အရက်တိုက် ၊ လူမှန်း​မသိ​ေအာင် မူး​ယစ်မှ သန်လျင်း​နှင့်​ ထမ်း​ယူ၍ ငါး​ဆက်အိမ်တွင် သလွန်​ေပါ်၌ အိပ်​ေစ။ ' လဂွန်း​အိမ် ' ဟူ​ေသာ ဘွဲ့​ ၊ သရဖူ ၊ ဆင်​ေပါက်ငါး​စီး​ ၊ တိုက်ကုလား​ြမို့​ တို့​ကို​ေပး​၍ ငါ့​ ကိုယ်လုပ်​ေတာ် နှင်း​​ေကသရာ နှင့်​ ​ေဆာင်နှင်း​​ေလ။ အမူး​အယစ်​ေြပ၍ နိုး​မှသိ​ေစ " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူသည်။

ြဗာဇ္ဇ(ြဗတ်ဇ)လည်း​ အမိန့်​​ေတာ်အတိုင်း​ စီရင်ြပီး​လျှင် ​ေစာင်း​ ၊ အြငိမ့်​ ၊ အတီး​အမှုတ်နှင့်​တကွ နှင်း​​ေကသရာကို အလံုး​စံု မှာြကား​၍ ထား​ခဲ့​၏။

မသံလံု အယစ်​ေြပ၍နိုး​လျှင် ရာဇာဓိရာဇ်ဘုရင်၏ သလွန်ထက်သို့​တက်၍ အိပ်မှား​မိ​ေချြပီဟု ထင်မှတ်​ေသာ​ေြကာင့်​ ​ေြကာက်လန့်​တြကား​ ဆင်း​၍ ​ေြပး​မည်ြပု၏။

ထိုအခါမှ နှင်း​​ေကသရာက ဆွဲထား​ြပီး​လျှင် " တက်မှား​သည် မဟုတ်ပါ ၊ ' လဂွန်း​အိန် ' ဟူ​ေသာ ဘွဲ့​ ၊ သရဖူ ၊ ဆင်​ေပါက်ငါး​စီး​ ၊ တိုက်ကုလား​ြမို့​ ၊ ကျွန်ုပ်ကိုလည်း​ မယား​ြပုပါ​ေစ ​ေပး​​ေတာ်မူြခင်း​ ြဖစ်ပါသည် " ဟု ​ေြပာြကား​​ေပ၏။

ဤအခါမှ ယခင် မြဂိုင်း​ (မြဂန်)၏ ​ေခါင်း​ကို ဆက်သည့်​ပွဲအတွက် ယခုမှ ဆု​ေပး​​ေြကာင်း​ကို သိရ​ေသာအခါ လဂွန်း​အိန်သည် ရာဇာဓိရာဇ် ရှိရာသို့​ ရှိခိုး​ဦး​ခိုက်​ေလသတည်း​။

လဂွန်း​အိန်၏ သတ္တိနှင့်​ ရာဇာဓိရာဇ် နှလံုး​ထား​ြကီး​ပံု

ရာဇာဓိရာဇ် ​ေြမာင်း​ြမကို တိုက်စဉ် ပုသိမ်သား​တို့​က ​ေလှတက်အများ​နှင့်​ ​ေြမာင်း​ြမဘက်က ကူမည်ြကား​၍ ထိုပုသိမ်စား​တို့​ကို နှိမ်နင်း​ရန် လဂွန်း​အိန်ကို ​ေစ​ေတာ်မူ၏။ လဂွန်း​အိန်အား​ တက်၍ ြကိုး​စား​ထမ်း​ရွက် ​ေစလို​ေသာ​ေြကာင့်​ မိဖုရား​ ဒလသုဒ္ဓမာယာ (တလသုတမာယာ)ကို ကွမ်း​ခွက်​ေတာ်နှင့်​ ကွမ်း​ပို့​​ေစ၏။ ကွမ်း​ရလျှင် ဦး​ခိုက်၍ ထွက်​ေလ၏။

လဂွန်း​အိန်သည် ပုသိမ်သား​တို့​ အား​ြကီး​သည် ၊ ငါတို့​ကား​ အား​နည်း​သည် ၊ ငါ့​သခင်စိတ်​ေတာ်ကို စမ်း​ဦး​မည် ၊ ချစ်​ေတာ်မူသည် မှန်မှ အသက်နှင့်​ အမှု​ေတာ်ကို ထမ်း​မည်ဟု ​ေခါင်း​ြမီး​ြခံု၍ အိပ်​ေန​ေလ၏။

မိုး​​ေသာက်​ေသာ် လဂွန်း​အိန် မသွား​​ေသာ​ေြကာင့်​ စံုစမ်း​​ေစရာ " ယမန်​ေန့​က မိဖုရား​ ဒလသုဒ္ဓမာယာ (တလသုတမာယာ) ကွမ်း​ပို့​လာရာတွင် ြမင်မိ၍ အလွန်ြကိုက်ချစ်ြပီး​လျှင် ​ေရစာမယူနိုင် ရှိခဲ့​ြပီ။ သွား​လည်း​ ​ေသမည် ၊ ​ေနလည်း​ ​ေသမည် အတူတူ ြဖစ်​ေသာ​ေြကာင့်​ မသွား​ဘဲ ​ေန​ေတာ့​သည် " ဟု လဂွန်း​အိန်က မာယာြဖင့်​ ဆို​ေလ၏။

ဘုရင် ြကား​သိရ​ေသာ် " မိဖုရား​ထက် သင်း​ကို ပို၍ ငါ နှ​ေြမာ၏ " ဟုဆိုကာ မိဖုရား​ကို နား​ချ​ေတာ်မူ၏။ မိဖုရား​လည်း​ ဦး​ခိုက်၍ ငို၏။ ြပီး​မှ မိဖုရား​ကို လဂွန်း​အိမ်ထံသို့​ ပို့​​ေစ၏။

လဂွန်း​အိန်သည် မိဖုရား​လာသည်ကို ြမင်လျှင် ခရီး​ဦး​ြကို၍ ပဏ္ဏာလက်​ေဆာင် များ​စွာနှင့်​ အရိုအ​ေသြပု ကာ ဦး​ခိုက်ကန်​ေတာ့​လျက် " အကျွန်ုပ် ဖခင်၏ စိတ်​ေတာ်ကို စမ်း​ြခင်း​မျှသာ ြဖစ်ပါသည်။ အကျွန်ုပ် ကို အကယ်ချစ်ြမတ်နိုး​​ေြကာင်း​ သိရပါြပီ။ ယခု​ေသာ် အသက်နှင့်​ အမှု​ေတာ်ကို ထမ်း​ရွက်ပါ​ေတာ့​မည် " ဟု ​ေလျှာက်၏။

ထို့​​ေနာက် အရှင်သခင်များ​ကို ဦး​ခိုက်ြပီး​​ေသာ် တပ်များ​နှင့်​ထွက်၍ တိုက်​ေလလျှင် ပုသိမ်​ေလှတပ်ကို ​ေအာင်နိုင်​ေလသတည်း​။

လဂွန်း​အိန် သစ္စာြကီး​ပံု

ဘုရင်မင်း​​ေခါင် မွန်ြပည်ကို လာတိုက်စဉ်က တစ်ခါ​ေသာ် ြငိမ်း​​ေအး​ြကရန် ရာဇာဓိရာဇ်အား​ ​ေစလာ၏။ ရာဇာဓိရာဇ်က " ငါတို့​က အမတ်ြကီး​ တစ်ကျိပ် ၊ ​ေရွှနန်း​ရှင်က တစ်ကျိပ် (ရာဇာဓိရာဇ် အ​ေရး​​ေတာ်ပံုတွင် သံုး​ကျိပ်စီ ဆိုသည်) ကျိုက်ကိုဘုရား​မှာ ​ေတွ့​ဆံု၍ သစ္စာြပု​ေစမည် " ဟု မှာလိုက်၏။ ရာဇာဓိရာဇ် အြကံကား​ ဘုရား​တွင် ဓား​အသင့်​ြမှုပ်၍ ြမန်မာတို့​ တက်လာလျှင် လုပ်ြကံမည်ဟု ြကံြခင်း​ ြဖစ်သည်။

ဤသို့​ စီစဉ်သည့်​အတိုင်း​ အမတ်တစ်ကျိပ်စီ ဆင်စီး​၍ ဘုရား​သို့​ ​ေချာင်း​တစ်​ေယာက်တစ်ဖက် သွား​ြက၏။ ဤသို့​ သွား​ြကစဉ် မွန်အမတ် တစ်ကျိပ်တွင် ပါ​ေသာ လဂွန်း​အိန်ကို ြမန်မာအမတ် တစ်​ေယာက်ြဖစ်​ေသာ မိုး​ညှင်း​သတိုး​က ဤသို့​ ဆိုသည်။

" ဟယ် ​ေသွး​​ေသာက် ၊ ယခုြပုမည့်​သစ္စာ မှန်၏​ေလာ "

" ဟဲ့​ ြမန်မာရူး​ ၊ စစ်အခါတွင်း​၌ နင် ငါ့​ကို ​ေမး​ရသည်​ေလာ။ နင့်​ကို ငါက ရလည်း​သတ်မည် ၊ ငါ့​ကို နင်က ရလည်း​ သတ်မည်။ စစ်အတွင်း​၌ သစ္စာ မှန်ဖူး​သ​ေလာ "

ထိုအခါ ြမန်မာအမတ်တို့​ ရိပ်မိ၍ ဘုရား​သို့​ မ​ေရာက်မီ ြပန်ြက၏။ မွန်အမတ်တို့​လည်း​ ြပန်ြကရ​ေလ၏။

ဤအ​ေြကာင်း​ကို ရာဇာဓိရာဇ် ြကား​သိ၍ လဂွန်း​အိန်ကို စစ်​ေမး​​ေသာ် ဤသို့​ ​ေလျှာက်၏။ " ြမန်မာမင်း​သည် ယခု မျိုး​ရိက္ခ​ာကုန်၍ ြပန်ချင်လှြပီ။ ကျွန်​ေတာ်တို့​ တပ်နှင့်​နီး​၍ မခွာဝံ့​​ေသာ​ေြကာင့်​ အ​ေရး​​ေတာင်း​လာြခင်း​ ြဖစ်ပါသည်။ ဤသို့​ သူ့​အလိုအ​ေလျာက် ြပန်ရခါနီး​ ဆဲဆဲတွင် ကျွန်​ေတာ်တို့​ အ​ေကာက်ြဖင့်​ ြကံရန်မလိုပါ။ အ​ေြကာင်း​မှာလည်း​ အ​ေကာက်ြကံြခင်း​သည် သူ​ေတာ်​ေကာင်း​တို့​ အြကံ မဟုတ် ၊ သူ ယုတ် မာ တို့​ အြကံသာ ြဖစ်ပါသည်။ ကျွန်​ေတာ်တို့​ မွန်တို့​သည် သာသနာတည်သူများ​ ြဖစ်ြကပါသည်။ ​ေနာက်​ေနာင် သား​စဉ်​ေြမး​ဆက် ကမ္ဘာ မ​ေကျသ​ေရွ့​ မွန်တို့​အမျိုး​သည် မတည်မြကည်​ေလဟု ​ေြပာရန် ကျန်ရစ် မည် ကို စိုး​၍ ကျွန်​ေတာ်ဆိုြခင်း​ ြဖစ်​ေပသည် " ဟု ​ေလျှာက်၏။

ရာဇာဓိရာဇ်ကား​ တရား​ကို မြမင်နိုင်ဘဲ " ဤသို့​ြဖစ်လျှင် နင်ပင် အ​ေရး​​ေတာ်ကို ဖျက်သည်။ လဂွန်း​အိန်ကို သတ်​ေလ " ဟု အမိန့်​​ေပး​​ေလ၏။

ထိုအခါ ဗိုလ်မင်း​ ြဗာဇ္ဇ(ြဗတ်ဇ)က " ယခု စစ်အတွင်း​၌ အမတ် သူရဲ​ေကာင်း​ကို သတ်လျှင် ရန်သူကို အား​​ေပး​သကဲ့​သို့​ ရှိပါလိမ့်​မည်။ လဂွန်း​အိန်ကို ​ေမး​ပါရ​ေစဦး​ ၊ အမှု​ေတာ်ကို အသက်နှင့်​ ထမ်း​မည်ဆိုလျှင် ထမ်း​ပါ​ေစဦး​ " ဟု ဝင်၍​ေလျှာက်​ေသာ် ဘုရင် ဆိတ်ဆိတ်​ေန​ေတာ် မူ၏။ ြပီး​မှ " မင်း​​ေခါင်ကို ဆင်စီး​ချင်း​ရ​ေအာင် တိုက်​ေလ ၊ ရမှသာလျှင် အသက်ကို ချမ်း​သာ​ေပး​မည် " ဆိုရာ " တိုက်ပါမည် " ဟု လဂွန်း​အိန်က ​ေလျှာက်​ေလ၏။

မင်း​​ေခါင်ကို ြကံြခင်း​

လဂွန်း​အိန်သည် မင်း​​ေခါင်ကို မသိသြဖင့်​ ​ေနာင်​ေတာ်ရင်း​ မင်း​​ေခါင်နှင့်​ မသင့်​၍ ရာဇာဓိရာဇ်ထံမှာ ခို​ေနလာ​ေသာ ညီ​ေတာ် ရှင်သိဒ္ဓတ်ကို ဆင်တွင် ကုန်း​လယ်စီး​၍ ​ေနာင်​ေတာ်ကို ြပ​ေစ၏။

ဘုရင်မင်း​​ေခါင်သည် ဆင်စီး​၍ ည​ေနချမ်း​၌ လည်ြမဲလည်​ေသာ် ​ေတာစွယ်က ပုန်း​​ေန​ေသာ လဂွန်း​အိန်သည် စည်​ေမာင်း​တီး​၍ ထွက်လာသည်ကို ဘုရင်မင်း​​ေခါင် ြမင်လျှင် " နင့်​ကိုသာ လိုသည် " ဟု ဆို၍ ချွန်း​ဖွင့်​ကာ တိုက်​ေလ၏။ ထိုအခါ ရှင်သိဒ္ဓက မင်း​​ေခါင်အား​ " မင်း​ဧကရာဇ် ြဖစ်လျက် အမှူး​အမတ်နှင့်​ ဆင်စီး​ချင် တိုက် ရာသည်​ေလာ ၊ ​ေနာက်က ဆင်ကူ များ​လှသည် ၊ ထီး​ြဖူကို လှဲ၍ထား​​ေလ " ဟု ဆိုမှ ​ေနာင်​ေတာ် သည် ဆင်​ေတာ်ကို ချွန်း​ငင်၍ ခွာ​ေတာ်မူ၏။

လဂွန်း​အိန်လည်း​ မတိုက်ရဘဲ ြပန်ခဲ့​ရပံုကို ​ေလျှာက်​ေသာ် ရှင်သိဒ္ဓတ်ကို ကွပ်​ေတာ်မူ​ေလ၏။

ရာဇာဓိရာဇ်က လဂွန်း​အိန်အား​ " နင် မင်း​​ေခါင်ကို ရ​ေအာင်တိုက်မည် ဆိုသည် ၊ ယခု မည်သို့​ ြပုမည်နည်း​ " ဟု ​ေမး​​ေတာ်မူ၏။ " မင်း​​ေခါင်၏ အိပ်ရာသို့​ အ​ေရာက်သွား​၍ လုပ်ြကံပါမည် " ​ေလျှာက်ြပီး​​ေသာ် ညဉ့်​အခါ မင်း​​ေခါင်၏ တဲနန်း​​ေတာ် အတွင်း​သို့​ တိတ်တဆိတ် ဝင်​ေရာက်​ေလ၏။ မင်း​​ေခါင်၏ ကွမ်း​ခွက်​ေတာ်နှင့်​ ပတ္တြမား​ဓား​ကို ယူြပီး​​ေနာက် လုပ်ြကံရန် သင့်​မသင့်​ စဉ်း​စား​​ေနခိုက် ကိုယ်လုပ်​ေတာ် အ​ေစာင့်​တစ်​ေယာက် နိုး​၍ ဟစ်​ေအာ်သြဖင့်​ တစ်တပ်လံုး​ ​ေသာ​ေသာရုတ်ရုတ် ြဖစ်​ေသာ​ေြကာင့်​ လဂွန်း​အိန် ြပန်ထွက်ခဲ့​ရ​ေလ၏။

လဂွန်း​အိန် ြပန်​ေရာက်၍ ရာဇာဓိရာဇ်က " ြပီး​ခဲ့​၏​ေလာ " ဟု ​ေမး​​ေတာ်မူမှ ​ေလျှာက်သည်ကား​ " ဘုန်း​ြကီး​​ေသာ မင်း​ဧကရာဇ် တို့​ကို လုပ်ြကံ​ေသာ သူသည် ဘုန်း​မြကီး​ အသက်မရှည်ဟု လူြကီး​မိဘတို့​ ​ေြပာဖူး​ပါသည်။ အသက်ရှည်မှ အမှု​ေတာ်ကို ထမ်း​ရမည်ကို ရည်၍ ကျွန်​ေတာ် မလုပ်ြကံခဲ့​ပါ။ အပါး​​ေတာ်သို့​ ​ေရာက်​ ေြကာင်း​ြပရန် ဘုရင်မင်း​​ေခါင်၏ ကွမ်း​ခွက်​ေတာ်နှင့်​ ပတ္တြမား​ဓား​ကို ယူခဲ့​သည် " ဟု ​ေလျှာက်၍ ဆက်၏။

ရာဇာဓိရာဇ်လည်း​ နှစ်သက်၍ " နင့်​အသက်ကို ငါလွှတ်​ေတာ့​ြပီ " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူ၏။

လဂွန်း​အိန် ကျဆံုး​ပံု

ဘုရင်မင်း​​ေခါင်နှင့်​ ရာဇာဓိရာဇ်တို့​ စစ်ြပု​ေနြကစဉ် ၇၇၄ ခု အတွင်း​ (အ​ေရး​​ေတာ်ပံု တွင် ၇၇၀ အတွင်း​ ဆိုသည်) ြပည်ြမို့​ဘက်က မင်း​​ေခါင် တို့​က တပ်ချ​ေန၏။ ရာဇာဓိရာဇ်တို့​က တစ်ဖက်က ​ေအာက်နား​တွင် တပ်ချ​ေန၏။ ဤသို့​ စစ်နား​​ေနြကစဉ် ​ေလှတစ်စီး​ချင်း​ ကစား​​ေစ၏။ ြမန်မာတို့​က ဉာဏ်ကူ၍ ​ေလှ​ေလး​စင်း​ သူရဲ​ေကာင်း​ ​ေလး​​ေယာက် ဦး​စီး​​ေစြပီး​လျှင် သံုး​စင်း​ကို ြမစ်အ​ေနာက်ဘက် ကမ်း​​ေထာင့်​အ​ေကွ့​တွင် ပုန်း​ကွယ်​ေန​ေစ၏။ တစ်စီး​ကိုသာ စည်​ေမာင်း​နရည်း​တီး​၍ ထွက်​ေစ၏။ ြပည်ဘက်ကမ်း​က ြမင်း​နှစ်​ေထာင်လည်း​ လိုက်၍​ေန၏။

မွန်တို့​ဘက်က သူရဲ​ေကာင်း​ လဂွန်း​အိန် ဦး​စီး​၍ ​ေလှတစ်စင်း​နှင့်​ စည်​ေမာင်း​တီး​ကာ ထွက်လာ၏။

​ေလှနှစ်စင်း​ ​ေတွ့​ြက​ေသာအခါ ပုန်း​​ေန​ေသာ ြမန်မာ​ေလှသံုး​စင်း​က ထွက်လာြပီး​လျှင် ဝိုင်း​အံုကူညီ တိုက်​ေလ​ေသာ​ေြကာင့်​ မွန်​ေလှစီး​တို့​ ​ေရသို့​ ကျကုန်၏။ လဂွန်း​အိန်၏ ​ေပါင်ြခံကိုလည်း​ လှံထိ​ေလ၏။

ထိုအခါ ​ေဘး​ကြကည့်​​ေန​ေသာ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာက " မ​ေသ​ေစနှင့်​ မ​ေသ​ေစနှင့်​ " ဟု ဟစ်၍ ဆိုသြဖင့်​ လဂွန်း​အိန်ကို အသာအယာ ယူ​ေဆာင်ခဲ့​ြက၏။

ဤအ​ေြကာင်း​ကို မင်း​​ေခါင်ြကား​​ေသာ် " စစ်လိုလား​သည့်​ ဧကရာဇ်သား​သည် သူရဲ​ေကာင်း​ကို အ​ေသသတ်ရသည်​ေလာ ၊ ရှင်​ေအာင်ကုဘိ " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူ၏။

မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာသည် လဂွန်း​အိမ်ထား​ရာသို့​ လာခဲ့​၍ " အား​မငယ်ပါနှင့်​ ၊ မ​ေြကာက်ပါနှင့်​ ၊ ​ေကာင်း​စွာ ြပုစုပါမည် "

" အား​မငယ်ပါ ၊ ​ေသရမည်ကိုလည်း​ မ​ေြကာက်ပါ ၊ အလိမ်ခံရသည် ကိုသာ ရှက်ပါသည် "

" ထမင်း​စား​မည်​ေလာ "

" ကျွန်​ေတာ် ​ေသခါနီး​မှ အရှင်နှစ်ပါး​ ထမင်း​ကို ဝမ်း​တွင်း​သို့​ မသွင်း​ြပီ "

" ကွမ်း​စား​မည်​ေလာ "

" ကွမ်း​စား​မည် ၊ ​ေရ​ေသာက်ပါမည် "

ထိုအခါ စား​​ေတာ်ကွမ်း​ ၊ ​ေသာက်​ေတာ်​ေရတို့​ကို ​ေပး​၍ စား​​ေသာက်ြပီး​​ေသာ်

" ​ေရွှနန်း​ရှင် သား​​ေတာ်၏ ကွမ်း​နှင့်​​ေရကို စား​​ေသာက်ရ​ေပသည်။ တစ်ပွဲတစ်လမ်း​မျှ ​ေကျး​ဇူး​​ေတာ်ကို မဆပ်ခဲ့​ရပါ။ အ​ေရး​​ေတာ်ကိုကား​ ​ေလျှာက်ခဲ့​ပါမည် ၊ ယူ​ေတာ်မူပါ။ ​ေရွှနန်း​ရှင် သား​​ေတာ်ပင် မယူ​ေသာ်လည်း​ မှူး​​ေတာ် မတ်​ေတာ်တို့​ မှတ်သား​ြကပါသည်။ အရှင့်​ဘြကီး​​ေတာ် ​ေလှစီး​ချင်း​ ၊ ဆင်စီး​ချင်း​ ၊ ြမင်း​စီး​ချင်း​ မ​ေတွ့​ပါ​ေလနှင့်​ ၊ အလွန် ရဲရင့်​ ကျွမ်း​ကျင်၏။ အရံသား​တို့​မှာလည်း​ ​ေဆွသား​မျိုး​သား​ချည်း​ ြဖစ်သည်။ ကျွန်​ေတာ်၏ စကား​ကို မယံု​ေသာ် ​ေနာင် ​ေတွ့​​ေသာအခါ သိ​ေတာ်မူပါလိမ့်​မည် "

ထိုအခါ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာက " သည် မွန်ကား​ ​ေသသည်အထိ အဆိပ်မြပတ်​ေသာ ​ေြမွကဲ့​သို့​ ြဖစ်သည် " ဟု ဆို၍ ြပံုး​​ေတာ်မူ၏။

ထို့​​ေနာက် လဂွန်း​အိန်သည် ညဉ့်​သန်း​​ေခါင်၌ အနိစ္စ​ေရာက်​ေလသည်။ ဘုရ၍်မင်း​​ေခါင် ကလည်း​ " သင်း​အ​ေလာင်း​ကို သင်း​သခင်ဆီသို့​ ​ေမျှာလိုက်ဘိ " ဟု အမိန့်​​ေတာ် ရှိသြဖင့်​ ငှက်​ေပျာ​ေဖာင်တွင် ပုဆိုး​ြဖူအုပ်လျက် ​ေခါင်း​ရင်း​က ဆီမီး​တိုင်နှင့်​ ​ေမျှာလိုက်၏။

ရာဇာဓိရာဇ် ရလျှင် အ​ေလာင်း​ကို ဖက်လျက် " ဗိုလ်မင်း​ ြဗာဇ္ဇ (ြဗတ်ဇ)လည်း​ မရှိြပီ ၊ မင်း​ ငါ့​ကို စွန့်​၍သွား​ြပန်​ေသာ် အစွယ်နှစ်​ေချာင်း​ ကျွတ်သည်နှင့်​အတူ ငါ၌ တိုင်ပင်အား​ကိုး​ရန် မရှိ​ေတာ့​​ေချြပီတကား​ " ဟု ငိုယို​ေတာ်မူ၏။ ြပီး​မှ လဂွန်း​အိန်၏ အ​ေလာင်း​ကို ​ေကာင်း​စွာ သြဂိုဟ် ​ေလသတည်း​။

လဂွန်း​အိန်နှင့်​ စပ်​ေသာ ကဗျာများ​

အထက်တွင် ဆိုခဲ့​သည့်​အတိုင်း​ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာတို့​က လှည့်​ြဖား​လိမ်လည်၍ လဂွန်း​အိန် ကျဆံုး​ရြခင်း​ကို လူတို့​ အစဉ်သတိရ၍ စကား​ပံု တွင်ရစ်​ေလ​ေတာ့​သည်။ စကား​ပံုတွင်မက ကဗျာတွင်း​သို့​ပင် ​ေရာက်သွား​​ေလသည်။

၁၂၁၄ မှ ၁၂၄၀ အထိ မင်း​ြပု​ေသာ မင်း​တုန်း​မင်း​တရား​ြကီး​က ငယ်မည် ​ေဒါ်ဖဲ​ေခါ် ​ေြမာက်နန်း​မိဖုရား​အား​ မိဖုရား​​ေခါင်ြကီး​ အရာကို ​ေပး​မည် ကတိြပုဖူး​၏။ ထိုသို့​မ​ေပး​မီ ​ေအာက်ပါ ​ေဒွး​ချိုး​ကို ​ေရး​ဆက်​ေတာ်မူ၏။ ြမတ်နိုး​ရင်း​ရှိ​ေသာ်လည်း​ ထီး​ရိုး​နန်း​ရိုး​ အမျိုး​ကို လိုက်ရသြဖင့်​ စြကာ​ေဒဝီ မိဖုရား​ြကီး​ကိုသာ ​ေတာင်နန်း​ ထား​​ေတာ်မူရသည်။ သို့​ရာတွင် အ​ေရး​အခွင့်​ များ​စွာရ၍ တိုင်ပင်ခွင့်​ရှိက မြပတ် တိုင်ပင်​ေတာ် မူ​ေလသည်။

ကနက်ကိုထူ ၊ ရိပ်ြဖူအတူဖွင့်​မယ်တဲ့​ ၊ ကိုယ်ပင့်​စကား​။ လဂွန်း​အိန် ၊
ဝကျွန်း​စံ ​ေကျာ်စွာလိမ်သည့်​နှယ် ၊ ဘုန်း​ြကိမ်လျက်မှား​။

၁၂၄၀ - ၁၂၄၇ သီ​ေပါမင်း​လက်ထက် ထိပ်စုဖုရား​ြကီး​ကို ​ေတာင်နန်း​​ေပး​ရန် စီစဉ်ြပီး​မှ ထိပ်စုဖုရား​လတ် ​ေတာင်နန်း​ ရသွား​ရာ ထိပ်စုဖုရား​ြကီး​က ​ေရး​ဆက်သည်ဆို​ေသာ ​ေလး​ဆစ်ကို ​ေတာင်သမန်လယ်စား​ ဦး​​ေဖ ​ေရး​​ေသာ ' ရုဇနဝတ်မှုန်ြပဇာတ် ' တွင် ​ေတွ့​ရသည်ကား​

မပိုင်ခင် ၊ စိုင်ြပင် ထွက်ပါဘိ ၊ မဆိုင်လျှင် နိုင်ချင်ြကက်ကဲ့​နှယ်
အား​တက်ကတဲ့​ ပါဘိတယ်။

နှစ်ဖက် ​ေကျာ​ေပထင့်​ ၊ လက်​ေရာပါ ကူလို့​ဝန်း​ြကလျှင် မွန်း​ရ​ေတာ့​မယ်။

လှံု့​လှုံ့​ လှံုလှံု မည်​ေခတ်တွင်မှ ၊ သံု့​သံု့​ သံုသံု သည်စစ်လိုပါ့​ ၊
ပံုသသစ်လို့​ ြကံြကတယ် ကံငယ်သူ့​တာပဲ။

လဂွန်း​အိန် ၊ ဝကျွန်း​စံ ​ေကျာ်စွာလိမ်သည့်​နှယ် ဘုန်း​ြကိမ်တဲ့​နဲ။

[

မှတ်ချက်

၁၁၉၉ ခုမှ ၁၂၀၈ ခုထိ အုပ်စိုး​​ေသာ ​ေရွှဘိုမင်း​သည် မင်း​မြဖစ်မီက မိမိ၏ အိမ်​ေရှ့​မိဖုရား​ မြမက​ေလး​ကို မိမိမင်း​ြဖစ်​ေသာအခါ မိဖုရား​ြကီး​ အရာ ချီး​​ေြမှာက်မည်ဟု ကတိြပုဖူး​၏။ မင်း​ြဖစ်​ေသာအခါကား​ ​ေမ့​​ေလျာ့​​ေန၍ မြမက​ေလး​ က ဝမ်း​နည်း​သြဖင့်​ အထက်ပါ ​ေလး​ဆစ်ကို ​ေရး​ဆက်မှ အ​ေနာက်နန်း​မိဖုရား​ အြဖစ်သို့​ ချီး​​ေြမှာက်​ေလသည်ဟု ​ေမှာဘီဆရာသိန်း​၏ မှတ်ချက်တွင်ကား​ ​ေတွ့​ရ၏။

စိုင်ြပင် ၊ ကွင်း​ြပင် ၊ လွင်ြပင် = စိုင်သတ္တဝါ တို့​သည် မိမိတို့​၏ ကား​​ေထာင်​ေသာ ချိုတို့​​ေြကာင့်​ ရှုပ်​ေသာ ​ေတာချံုတွင် မ​ေနတတ် ၊ ကွင်း​ ၊ ကွင်း​ြပင် ၊ လွင်ြပင်၌သာ ​ေနတတ်ြကသည်။ ဤကိုစွဲ၍ ကွင်း​ြပင် ၊ လွင်ြပင်ကို တစ်ခါတစ်ရံ စိုင်ြပင် ၊ စိုင်ကွင်း​ ဟု ​ေခါ်ြကသည်။

တစ်ဖန် ကွင်း​ြပင် ၊ လွင်ြပင်တို့​၌ တစ်ဖက်နှင့်​ တစ်ဖက် တိုက်ခိုက်တတ်ြက၍ ြကက်တိုက် ၊ နွား​တိုက် စစ်ကစား​ရာ ၊ စစ်တိုက်ရာ တို့​ကို စိုင်ြပင် ဟု ​ေခါ်တတ်ြကသည်။ ဤ​ေလး​ဆစ်တွင်ကား​ ြကက်တိုက်ရာ အကွက်ကွင်း​ကို ဆိုသည်။

နှစ်ဖက်​ေကျာ = တစ်ဖက်နှင့်​တစ်ဖက် မိမိက နိုင်မည်ထင်၍ ​ေြကး​အ​ေကျာ အသာ​ေပး​၍ ​ေလာင်း​ြကြခင်း​။

လက်ကူ = ြကက်တိုက်ရာတွင် တိုက်ြကက်တို့​ကို အ​ေမာ​ေြပ အား​ရှိ​ေစရန် ​ေခါင်း​ကို လက်ပူတိုက်ြခင်း​ ၊ ​ေရငံု၍ ​ေထွး​ြခင်း​ ၊ ​ေြခတို့​ကို ​ေရ​ေဆး​ြခင်း​ စသည်ြဖင့်​ ကူ​ေပး​သည်။

ဝကျွန်း​စံ = အင်း​ဝကျွန်း​စံ ၊ အင်း​ဝြမို့​​ေတာ်စံ။ ]