မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် ရာဇဝင်ဖတ်စာ

ဉာဏ်သွား​​ေသာ မွန်လူမျိုး​ မဂဒူး​ (ဝါရီရူး​မင်း​)

ယခု သထံုနယ်ရှိ ဒုန်ဝန်း​ကို ​ေရှး​က တ​ေကာ့​ဝန်း​ ​ေခါ်သည်။ ထို တ​ေကာ့​ဝန်း​ အရပ်သား​ မွန်လူမျိုး​ မဂဒူး​ ဆိုသူသည် ယိုး​ဒယား​ ၊ ဇင်း​မယ် ဘက်ရှိ ​ေသာက္ကတဲ (စုက္က​ေတး​) သို့​ ငယ်သား​ သံုး​ကျိပ်နှင့်​ ကုန်ကူး​ရန် သွား​​ေလ့​ရှိ၏။

တစ်ခါ​ေသာ် ထိုသို့​သွား​စဉ် လမ်း​၌ မိမိ၏ အ​ေဖာ်တစ်​ေယာက် မကျန်း​မမာသြဖင့်​ ထိုသူ၏ ဝန်ကို မဂဒူး​ ကိုယ်တိုင် ထမ်း​​ေဆာင်ခဲ့​ရာ ထမ်း​ပိုး​ကို မိုး​ြကိုး​ပစ်​ေလ၏။ ထိုမိုး​ြကိုး​ပစ်​ေသာ လျှပ်စစ်တွင် ​ေရွှြပသာဒ်သဏ္ဌာန် တစ်ခုကို မဂဒူး​ ထင်ထင်ရှား​ရှား​ ြမင်လိုက်ရ​ေလ၏။

နိမိတ်​ေကာင်း​လှသည်ဟု ထိုအရပ်ရှိ ပညာရှိြကီး​ တစ်ဦး​ထံတွင် ​ေမး​ြမန်း​ရာ " သင်၏ နိမိတ်ြကီး​လှသည် ၊ သင်၏ အရပ်နှင့်​အမျှ ​ေငွပံု၍ ပူ​ေဇာ်မှ ​ေဟာမည် " ဟုဆို၏။ ဉာဏ်​ေြကိး​​ေသာ မဂဒူး​ကလည်း​ ဝါး​ကို ကိုယ်နှင့်​အမျှ ြဖတ်၍​ေထာင်လျက် ​ေငွတစ်ကျပ် တင်ကာ ဆိုတိုင်း​ ပူ​ေဇာ်ပါြပီဟု ဆို​ေလ၏။

ပညာရှိြကီး​ကလည်း​ " သင်သည် ဘုန်း​လည်း​ရှိ၏ ၊ ပညာလည်း​ ရှိ၏ ၊ ယ​ေန့​ကစ၍ ကုန်မသွယ်နှင့်​​ေတာ့​ ၊ မင်း​ထံတွင် ခစား​​ေလ ၊ သည်နှစ်တွင် မင်း​ြဖစ်လိမ့်​မည် " ဟု ​ေဟာ​ေလ၏။ မဂဒူး​လည်း​ ဝမ်း​​ေြမာက်စွာြဖင့်​ ပညာရှိြကီး​ကို ဦး​ခိုက်၍ သွား​​ေလ၏။

​ေသာက္ကတဲသို့​ ​ေရာက်​ေသာ် မင်း​ထံ၌ ခစား​ရန် အဝတ်အစား​ မြပည့်​စံုသြဖင့်​ ဆင်ကဲထံ၌ ခစား​​ေလ၏။ ထြကွ​ေသာ လံု့​လဝီရိယြဖင့်​ ​ေန့​ညဉ့်​အတူ ဆင်စာ ​ေကျွး​ြခင်း​ ၊ ဆင်​ေြခး​ အမိှုက်များ​ကို သုတ်သင်ရှင်း​လင်း​ြခင်း​ စသည်တို့​ကို ​ေကာင်း​စွာြပုစု​ေပ၏။ ဆင်ကဲလည်း​ အလွန် နှစ်သက်​ေလ၏။

တစ်​ေန့​၌ မင်း​သည် ဆင်ြကည့်​လာ​ေသာအခါ သန့်​ြပန့်​ကျစ်လျစ်စွာ ​ေတွ့​၍ ​ေမး​​ေတာ်မူလျှင် ဝန်ြမို့​မှ မွန်က​ေလး​တစ်​ေယာက် လံု့​လဝီရိယနှင့်​ သွက်လက်ဖျတ်လတ်​ေြကာင်း​ ၊ ထိုသူငယ် သုတ်သင်ထား​​ေြကာင်း​ စသည်ြဖင့်​ ဆင်ကဲက ​ေလျှာက်​ေပ၏။ မင်း​သည်လည်း​ ​ေခါ်၍ ြကည့်​ရှု ၊ ချစ်ခင်ြခင်း​ ရှိ​ေလ၏။

​ေနာက်တစ်ြကိမ် လာြပန်​ေသာအခါ မင်း​ြကီး​ငံု​ေသာ ကွမ်း​ဖတ်ကို ထုတ်၍ ခံတွင်း​​ေဆး​​ေတာ်မူရာ ​ေြကွငယ်တစ်လံုး​ ရုတ်တရက် ​ေပါ်လာ​ေလသြဖင့်​ မဂဒူး​ကို ​ေခါ်၍ ညွှန်ြပ​ေတာ်မူလျှင် မဂဒူး​လည်း​ ဦး​ခိုက်ကာ ​ေကာက်ယူ​ေတာ်မူ​ေလ၏။

မင်း​ြပန်​ေသာ် မဂဒူး​သည် ဤ​ေြကွငယ်ကို ​ေခါ်၍ ​ေပး​​ေတာ်မူသည်မှာ ငါ၏ လုပ်ရည်ြကံရည်ကို စံုစမ်း​လို၍ ြဖစ်တန်ရာသည်ဟု ြကံ​ေတွး​ြပီး​လျှင် ​ေဈး​သို့​သွား​၍ ထို​ေြကွနှင့်​ ဟင်း​နုနယ်​ေစ့​များ​ကို ဝယ်၏။ ​ေဈး​သည်မကလည်း​ ြပက်ရယ်ြပုလျက် " ​ေြကွငယ်တစ်လံုး​အတွက် ငါ မည်မျှဟူ၍ မ​ေပး​တတ် ၊ လက်ညှိုး​တစ်​ေချာင်း​တွင် တင်သ၍ မင်း​ယူ​ေတာ့​ " ဟုဆို၏။ မဂဒူး​လည်း​ ဉာဏ်ရှိသူြဖစ်၍ လက်ညှိုး​တစ်​ေချာင်း​လံုး​ကို ခံတွင်း​သို့​ သွင်း​၍ စွတ်စို​ေစြပီး​မှ ဟင်း​နုနယ်​ေစ့​ပံုတွင် ထိုး​ယူရာ အများ​ပင် ရ​ေလ၏။ ​ေဈး​သည်မကလည်း​ ဉာဏ်ြကီး​​ေပသည်ဟု ချီး​မွမ်း​လိုက်၏။

ဟင်း​နုနယ်​ေစ့​ကို ဆင်​ေချး​နှင့်​ ​ေရာ​ေနှာ ၊ ​ေရ​ေကာင်း​စွာ​ေလာင်း​၍ စိုက်သြဖင့်​ ထွား​ကျိုင်း​​ေသာ အပင်တို့​ ​ေပါက်ကုန်၏။ ​ေနာက်တစ်ြကိမ် မင်း​ ဆင်ြကည့်​ လာ​ေသာအခါ အပင်​ေကာင်း​ကို နုတ်၍ဆက်၏။ ​ေမး​​ေတာ်မူ​ေသာ် အလံုး​စံု ြပန်​ေလျှာက်၏။ မင်း​ြကီး​ သ​ေဘာကျ၍ ဆင်ကဲထံမှ ​ေတာင်း​ယူ​ေခါ်ခဲ့​လျက် ထို ဟင်း​နုနယ်တို့​ကို ကိုယ်တိုင်ချက်၍ ဆက်​ေစ၏။

အလွန်အရသာ ရှိသြဖင့်​ ထို​ေန့​မှစ၍ စား​​ေတာ်ဘက်ဆိုင်ရာ၌ အြကီး​အမှူး​ ခန့်​​ေလ၏။ ​ေန့​ညဉ့်​မြပတ် လံု့​လြဖင့်​ ​ေဆာ်ဖန်ြကည်ရှု အလုပ်​ေကာင်း​သြဖင့်​ မြကာမီ ဝင်း​မှူး​အရာကို ရ​ေလ၏။ ထိုဝင်း​မှူး​အြဖစ်၌ အစီအမံ အ​ေဆာင်အရွက် အရည် တူလှ​ေသာ​ေြကာင့်​ ' ​ေစာဍိဍံရည် ' ဟူ​ေသာ အမည်ကို ​ေပး​​ေတာ်မူ၏။ (​ေစာလီလပ်ရှဲဟုလည်း​ ရှိသည်)

တစ်ခါ​ေသာ် ​ေကျး​စွန်ရွာနား​၌ မြငိမ်သက်၍ မင်း​ြကီး​ ချီ​ေတာ်မူရာ မဂဒူး​ကို ြမို့​​ေစာင့်​ထား​ခဲ့​၏။ အတွင်း​မှု ၊ အြပင်မှုတို့​ကို ြကည့်​ရှုရ၍ အတွင်း​​ေတာ်သို့​ ဝင်ရဖန်များ​​ေသာ် ​ေသာက္ကတဲ မင်း​သမီး​ ​ေမနှင်း​သွယ်တာနှင့်​ ချစ်ကျွမ်း​ဝင်​ေလ၏။ မြကာမီ မင်း​ြကီး​ ြကား​သိ​ေသာ် မဂဒူး​သည် မင်း​သမီး​ကို ခိုး​ယူ၍ မိမိ​ေနရပ် တ​ေကာ့​ဝန်း​သို့​ ​ေြပး​ခဲ့​​ေလ၏။

တ​ေကာ့​ဝန်း​သို့​ ​ေရာက်​ေသာ် မင်း​ြပု​ေန၏။ ြမန်မာမင်း​ (တရုတ်​ေြပး​မင်း​)၏ လက်​ေအာက်ခံ မုတ္တမကို စား​ရ​ေသာ အလိမ္မာအမတ်နှင့်​ မိတ်ဖွဲ့​ရ​ေသာ် အရှည်အကျိုး​ရှိမည်ကို ြမင်၍ မဂဒူး​သည် မိမိ၏ နှမ နှင်း​ဥရိုင် ကို​ေပး​၍ မိတ်ဖွဲ့​​ေလ၏။ ထိုလက်ထပ်ပွဲတွင် အလိမ္မာအမတ်က အ​ေကာက်ြကံ၍ အစား​အ​ေသာက်တို့​တွင် အဆိပ်ခတ်ထား​သည်ကို မဂဒူး​ သိ​ေသာအခါ အလိမ္မာအမတ်ကို လုပ်ြကံ၍ မုတ္တမကို ယူ​ေလသတည်း​။

ဤသို့​လျှင် သက္ကရာဇ် ၆၄၃ ခုတွင် မုတ္တမကို ရ၍ ​ေနာင်အခါ၌ ​ေအာက်ြမန်မာနိုင်ငံ တစ်ခုလံုး​ကို မင်း​ြပုရ​ေလသည်။ ဤမင်း​မှာ ' ဝါရီရူး​ ' ဟူ​ေသာဘွဲ့​ကို ခံသည်။ ' မိုး​​ေကာင်ကင်မှ ယိုကျသည့်​မင်း​ ' ဟူလိုသည်။ ဤမင်း​သည် ဓမ္မသတ် တစ်ခုြပုရာ ယခုတိုင်

ဝါရီရူး​ဓမ္မသတ်

တွင်​ေလသည်။