မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် ရာဇဝင်ဖတ်စာ

ပညာရှိေသာသံပျင်မင်းသမီး

ပုဂံြပည်၌ ကျစွာမင်းသမီး ဟူ၍ လည်းေကာင်း ၊ နရပတိစည်သူမင်း၏ သမီး ဟူ၍လည်းေကာင်း ေကျာ်ေစာ ေသာ သံပျင် မင်းသမီးမှာ စာေပ ကျမ်းဂန် အလွန်ပင်တတ်၍ ရဟန်းေတာ်များကိုပင် စာေပ ပို့ချရ၏။ ဤ သို့ စာချရာ၌ ရဟန်းနှင့် မိန်းမ မသင့်ေလျာ် သြဖင့် တင်းတိမ် ကာရံ၍ ေပးရ၏။ အြပင်က စာလိုက်ေသာ ရဟန်းတို့သည် မင်းသမီးကို မြမင်ြကရေချ။

ဤသို့ ပို့ချ၍ ကာလအတန်ြကာေသာ် ရဟန်းပျို တစ်ပါးသည် မင်းသမီး အသံကို တပ်မက်၍ စိတ်ေဖာက် ြပားကာ လူကို ြမင်ရေအာင် ြကံမည်ဟု တစ်ေန့၌ မိမိတက်ေသာ စာ၏ အဆံုးနားက " ဟိံဇာေလ ေဟေဟးလား " ဟု ဆက်လက်၍ ေရးထားေလ၏။

စာရင်းကိုတက်၍ အြပီး၌ မိမိြကံဖန် ေရးထားေသာ စာကို ဆက်၍ " ဟိံဇာေလ ေဟေဟးလား " ဟု ဖတ်ရွက်လိုက်ေသာအခါ တင်းတိမ်တွင်းရှိ မင်းသမီးက " ငါ့ရှင် စာ၌ မရှိသည်ကို အဘယ်ေြကာင့် ရွတ် ဆို သနည်း " ဟုဆို၏။ " မင်းသမီး စာရှိ၍ ငါ ရွတ်သည် ၊ မယံုလျှင် ြကည့်ပါေတာ့ " ဆိုသြဖင့် မင်းသမီးက တင်း တိမ်ကို ဖွင့်၍ြကည့်ရာ အကယ်ပင် စာရှိသည်ကို ေတွ့ရေလ၏။

ထိုအခါ မင်းသမီးက " ဤစာသည် အပိုသက်သက် ြဖစ်သည်။ သို့ရာတွင် အချည်းအနှီး မြဖစ်ေစရ။ ကျွန်ုပ်က သင့်ေလျာ်ေအာင် အနက်ေပးလိုက်မည် ၊ လိုက်ဆိုေပေတာ့ " ဆို၍ ဤသို့ အနက်ေပး၏။

" ဟိံ တံငါတို့သည် ' ဇေလ ' ကွန်ရွက်တုိ့ကို ' ေဟေဟးလား ' ဆွဲြကကုန်၏။ "
ဤသို့ အနက်ေပးသြဖင့် ေချာေမာ၍ သွားေလ၏။ သို့ရာတွင် ရဟန်းပျိုမှာကား အသံကို စွဲလမ်းရာမှ ယခု ရုပ်ပံုကို ပိုမိုစွဲလမ်းေလရာ မစားနိုင် မအိပ်နိုင် လူးလဲ၍ ဆင်းရဲြကီးစွာ ေရာက်ရေလ၏။

ခမည်းေတာ် မင်းြကီး ြကားေသာ် ထိုရဟန်းပျိုအား " ငါ့ရှင် အသက်ေသရမည်ေလာက် စွဲလမ်းတက်မက်လျှင် ငါ့သမီးေတာ်ကို ေပးမည်။ သို့ရာတွင် ငါ့ရှင်မှာ ပညာတတ် ပုဂ္ဂိုလ်ြဖစ်သည်။ သို့ေြကာင့် သာသနာ၌ ေနာင် အကျိုးများမည့် ကျမ်းတစ်ေစာင်တစ်ဖွဲ့ ေရးခဲ့ပါဦး။ ြပီးေသာအခါ ငါ့ သမီးေတာ် ကို ေပးပါမည် " ဟု ဆိုေလ၏။ ရဟန်းပျိုလည်းဉာသိကျမ်း၏ အဖွင့်ဋီကာကို ေရးေလသည်။
ဤရဟန်းလူထွက်ကား သံပျင်အမတ် ရာထူးကို ေပးေတာ်မူ၏။ ဤကိုစွဲ၍ အမတ်ကိုလည်း ' သံပျင်အမတ် ' ၊ မင်းသမီးကိုလည်း ' သံပျင်မင်းသမီး ' ၊ ဋီကာကိုလည်း ' သံပျင်ဋီကာ ' ဟု ေခါ်တွင်ေလသတည်း။

[

မှတ်ချက်

။ ။ ' သံပျင် ' ဆိုသည်မှာ ေရှးစကား ၊ ရွာအများကို ြကီးကဲအစိုးရေသာ အမတ်အရာရှိကို ေခါ်သည်။ ' ကလန် ' မှာ တစ်ရွာတည်းကို ြကီးကဲ အုပ်စိုးရေသာ အမတ်အရာရှိကို ဆိုသည်။
]