မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် ရာဇဝင်ဖတ်စာ

လူစွမ်း​​ေကာင်း​ ကျန်စစ်သား​ ၊ င​ေထွး​ရူး​ ၊ ငလံုး​လက်ဖယ် ၊ ​ေညာင်ဦး​ဖီး​

သက္ကရာဇ် ၄၀၆ တွင် နန်း​တက်​ေသာ ပုဂံ အ​ေနာ်ရထာမင်း​ လက်ထက်ဝယ် လူစွမ်း​​ေကာင်း​ ​ေလး​​ေယာက် ​ေပါ်​ေပါက်လာ၏။

ကျန်စစ်သား​

အ​ေနာ်ရထာမင်း​အား​ ​ေဝသာလီမင်း​က ဆက်လိုက်​ေသာ ပဥ္စကလျာဏီ မင်း​သမီး​ကို သွား​၍​ေဆာင်ယူခဲ့​​ေသာ ရာဇတမန် အမတ်က မိမိကိုယ် တိုင်လိုသြဖင့်​ ကုန်း​​ေချာ​ေသာ စကား​ကို ယံု၍ အ​ေနာ်ရထာက ထို​မင်း​သမီး​ကို နှင်ထုတ်ြပီး​လျှင် (စစ်ကိုင်း​နယ်) ပရိမ္မ အရပ်တွင် ထား​​ေလ၏။

အ​ေနာ်ရထာနှင့်​ စွဲ၍ရ​ေသာ သ​ေန္ဓ ရင့်​မာြခင်း​သို့​ ​ေရာက်​ေသာအခါ ​ေြမြကီး​ြပင်း​စွာလှုပ်၍ အ​ေနာ်ရထာက အ​ေြကာင်း​ကို ​ေမး​​ေသာ် ​ေဗဒင်တတ် ပညာရှိတို့​က " မင်း​​ေလာင်း​တစ်ပါး​ ​ေြမာက်အရပ်၌ သ​ေန္ဓတည်သည့်​ နိမိတ် ြဖစ်ပါသည် " ဟု ​ေလျှာက်ြက၏။

ကျန်စစ်သား​ မင်း​​ေလာင်း​ကို ဖွား​ြမင်ြပီး​​ေနာက် အရွယ်​ေရာက်​ေသာအခါ မယ်​ေတာ်သည် မင်း​ဆရာ​ထံ​အပ်​၍ ရဟန်း​ြပု​ေစ၏။ ​ေဗဒင်တတ် ပညာရှိတို့​က " ရဟန်း​ြပုြပီ " ဟု​ေလျှာက်၍ ၎င်း​တို့​ အြကံ​ေပး​ချက်အတိုင်း​ ရဟန်း​တို့​ကို ဆွမ်း​ပင့်​​ေကျွး​၍ ကရား​နှင့်​ ​ေရတိုက်​ေတာ် မူရာ ကျန်စစ်သား​အ​ေလာင်း​ ရဟန်း​၏ ခံတွင်း​မှ စစ်​ေြပာင်​ေြပာင် ထွက်သည်ကို ​ေတွ့​ရ​ေလ၏။

ဤနည်း​ြဖင့်​ ကျန်စစ်သား​ကို ​ေတွ့​ရ​ေသာ် မင်း​ြကီး​က " ငါ့​စည်း​စိမ်ကို လုမည်​ေလာ " ဟု​ေမး​လျှင် " မင်း​ြကီး​​ေနာက် မင်း​တစ်ဆက် လွန်မှ မင်း​ြဖစ်ပါလိမ့်​မည် " ဟု ​ေလျှာက်ြက၏။ မင်း​ြကီး​သည် ကျန်စစ်မင်း​သား​ကို လူထွက်​ေစြပီး​ အပါး​​ေတာ်တွင် ခစား​​ေန​ေစ၏။

င​ေထွး​ရူး​

င​ေထွး​ရူး​ကား​ ြမင်း​မူအရပ်သား​။ ထန်း​တစ်​ေထာင်ကို တက်ကာ ဆင်း​ကာ လှီး​သည်မှာ တစ်မနက်ခင်း​တွင် ြပီး​နိုင်​ေလသည်။ အများ​အား​ြဖင့်​ ထန်း​ပင်အဖျား​ချင်း​ နီး​စပ်ရာ၌ ခုန်ကူး​နိုင်​ေလသည်။

ငလံုး​လက်ဖယ်

ငလံုး​လက်ဖယ်ကား​ ပုပ္ပါး​အရပ်သား​။ နွား​အရှဉ်း​ ၃၀ ကို ထွန်၌တင်ြပီး​လျှင် ထွန်​ေရး​မှန်​ေအာင် တက်ချည်ဆင်း​ချည် အနှံ့​ထွန်နိုင်၏။

​ေညာင်ဦး​ဖီး​

​ေညာင်ဦး​ဖီး​ကား​ ​ေညာင်ဦး​အရပ်သား​။ ​ေညာင်ဦး​ကျမ်း​ထိပ်က ​ေြပး​ဆင်း​၍ ဧရာဝတီြမစ်ကို ြဖစ်ကူး​ (​ေအာင်သာဘက်) ၊ တစ်ဖက်ကမ်း​တွင် ​ေြခမ​ေထာက်ခဲ့​ဘဲ ြပန်၍ ကူး​ခဲ့​ြပန်သည်။ ​ေညာင်ဦး​ကမ်း​ပါး​သို့​ ​ေရာက်​လျှင် ကမ်း​ြမင့်​ထိပ်သို့​ ​ေြပး​တက်နိုင်​ေသး​၏။

ဤသတ္တိ​ေကာင်း​ ​ေလး​ဦး​ကို မင်း​ြကီး​က ​ေခါ်ယူ၍ အပါး​​ေတာ်တွင် ခစား​အမှု​ေတာ်ထမ်း​​ေစ၏။ တစ်ခါ​ေသာ် ြမင်း​ြကမ်း​ ​ေလး​စီး​သည် အရှင်လည်း​ မရှိ၊ ဖမ်း​၍လည်း​ မရနိုင် ရှိသည်ကို ထိုလူစွမ်း​​ေကာင်း​ ​ေလး​​ေယာက်​တို့​သည် ြမင်း​တို့​ကို ​ေရထဲသို့​ ​ေမာင်း​ချ တက်စီး​ြကရ​ေလ၏။ ဤြမင်း​စီး​ကို စီး​၍ အမှု​ေတာ်ကို ထမ်း​ြကရ၏။
တစ်ခါ၌ ဥဿာပဲခူး​က ြကွမ်း​စစ်သည်များ​ ဝင်​ေရာက်တိုက်ခိုက်လာသြဖင့်​ လာ​ေရာက်ကူညီပါဟု ​ေလျှာက်​လာ၏။

အ​ေနာ်ရထာမင်း​က ြမင်း​သည်​ေတာ်​ေကာင်း​ ​ေလး​သိန်း​ စစ်ကူလာ​ေစမည်ဟု မိန့်​လိုက်၏။ သို့​မိန့်​သည့်​အတိုင်း​ ဤလူစွမ်း​​ေကာင်း​ ​ေလး​​ေယာက်ကို ြမင်း​နှင့်​တကွ လွှတ်လိုက်၍ ​ေရာက်လျှင် ဥဿာပဲခူး​မင်း​သည် ြမင်း​​ေလး​သိန်း​ လာမည်ဆိုလျက် ယခု ​ေလး​စီး​သာ လာ​ေရာက်​ေလသည် ဟူ၍ မ​ေကျမနပ် ရှိ၏။

​ေလး​ဦး​သား​တို့​ကလည်း​ မိမိတို့​ ြမင်း​​ေလး​စီး​သည် ြမင်း​​ေလး​သိန်း​နှင့်​ သတ္တိညီမျှပံုကို ြပလို၍ ြမင်း​စီး​ြခင်း​ အမျိုး​​မျိုး​နှင့်​ အစွမ်း​သတ္တိ အမျိုး​မျိုး​တို့​ကို ြပြကကုန်၏။

ထိုအခါ ဥဿာမင်း​နှင့်​တကွ ြပည်သူြပည်သား​ အ​ေပါင်း​တို့​သည် များ​စွာအံဩြကလျက် လူမက နတ်ြဖစ်​ြက​ရာသည်ဟု များ​စွာ ​ေကျပ် ချီး​မွမ်း​ြကကုန်၏။

ထို့​​ေနာက် များ​လှစွာ​ေသာ ြကွမ်း​စစ်သည်တို့​ကို သူရဲ​ေကာင်း​ ​ေလး​ဦး​တို့​သည် ​ေလး​စုကွဲ​ေအာင် အလယ်​ကို ထွင်း​၍ တိုက်ကာ ြကွမ်း​စစ်သည် ဗိုလ်မှူး​ စစ်သူြကီး​ ​ေလး​​ေယာက်တို့​ကို ဖမ်း​ယူ​ေလ၏။ ြကွမ်း​စစ်​သည်​တို့​​သည် လက်နက်တို့​ကို စွန့်​ပစ်၍ ခါး​တွင် အဝတ်နှင့်​သာ ​ေြပး​ြကရ​ေလသည်။

ဥဿာပဲခူး​မင်း​သည်လည်း​ လွန်စွာ အား​ရ​ေတာ်မူ၍ သူရဲ​ေကာင်း​ ​ေလး​​ေယာက်အား​ ြကီး​စွာ​ေသာ ဆုလာ်​ေပး​​ေလ၏။ ြပီး​မှ အ​ေနာ်ရထာမင်း​​ေစာအား​လည်း​ ဥဿာမင်း​တို့​ အဆက်ဆက် ကိုး​ကွယ်​ေသာ ဓာတ်​ေတာ်​နှင့်​တကွ အလွန်အဆင်း​လှပ​ေသာ သမီး​​ေတာ် မဏိစန္ဒ​ာ ကို ဆက်သလိုက်​ေလသတည်း​။

ကျန်စစ်သား​သည် ထီး​နန်း​နှင့်​စပ်၍ သစ္စာရှိပံု

ကျန်စစ်သား​တို့​သည် အထက်အဆိုပါ ဓာတ်​ေတာ်နှင့်​ သမီး​​ေတာ်ကို ​ေဆာင်ယူခဲ့​ြကရာ လမ်း​တွင် ကျန်​စစ်​သား​​နှင့်​ မဏိစန္ဒ​ာတို့​ ချစ်ြကိုက်မိ​ေလ​ေသာ​ေြကာင့်​ ခမည်း​​ေတာ် အ​ေနာ်ရထာ အမျက်ရှိ​ေလသည်နှင့်​ ကျန်​စစ်သား​သည် ထွက်​ေြပး​တိမ်း​​ေရှာင်၍ ​ေနရ​ေလ၏။ အ​ေနာ်ရထာ နတ်ရွာစံလျှင် သား​​ေတာ် ​ေစာလူး​မင်း​သည် ၄၃၉ ခုတွင် နန်း​တက်၏။ ထိုအခါ ရှင်လူတို့​က တိုက်တွန်း​ြကသည့်​အတိုင်း​ ​ေစာလူး​မင်း​သည် ကျန်စစ်သား​ကို ြပန်၍​ေခါ်ယူ အပါး​​ေတာ်၌ ခစား​​ေစ၏။ ​ေစာလူး​မင်း​၏ အထိန်း​​ေတာ်သား​ ငရမန်ကန်း​ အား​လည်း​ ဥဿာ ပဲခူး​ြမို့​ကို ​ေပး​​ေတာ်မူ၏။

တစ်ရံခါ​ေသာ ငရမန်ကန်း​သည် ​ေစာလူး​မင်း​အား​ ပုန်ကန်​ေလလျှင် ​ေစာလူး​မင်း​နှင့်​ ကျန်စစ်သား​တို့​ သွား​​ေရာက်တွန်း​လှန်ရာ အ​ေရး​နိမ့်​ြက၍ ​ေစာလူမင်း​ကို ငရမန်ကန်း​က ဖမ်း​ဆီး​ရမိ အချုပ်နှင့်​ ထား​​ေလ၏။
ကျန်စစ်သား​ကား​ လက်လွတ်ထွက်​ေြပး​ခဲ့​၍ ပုဂံသို့​​ေရာက်လျှင် မှူး​ြကီး​မတ်ြကီး​တို့​က " ​ေစာလူး​မင်း​ မရှိ​လျှင် အရှင်သာ ထီး​နန်း​ကို ရထိုက်ပါသည် " ဆို၍ ကျန်စစ်သား​အား​ မင်း​အြဖစ်ကို ​ေပး​ြကကုန်၏။

သစ္စာတရား​ရှိ​ေသာ ကျန်စစ်သား​သည်ကား​ ချက်ချင်း​ လက်မခံဘဲ " ငါ့​အရှင် ရှိ မရှိကို စံုစမ်း​ဦး​မည် ၊ ရှိ​ေသာ် ငါ့​အရှင်ကို ယူ၍ နန်း​တင်မည် ၊ မရှိမှ ငါ မင်း​အြဖစ်ကို လက်ခံမည် " ဟု ဆို​ေလ၏။

ဆိုသည့်​အတိုင်း​ ကျန်စစ်သား​သည် စံုစမ်း​ြပီး​လျှင် ​ေစာလူး​ကို ချုပ်ထား​ရာမှ ညဉ့်​အခါတွင် ပခံုး​ြဖင့်​ထမ်း​၍ ခိုး​ယူ​ေလ၏။ ​ေစာလူး​သည်ကား​ ကျန်စစ်သား​၏ ပခံုး​ထက်တွင် ဤသို့​ ြကံ၏။ ကျန်စစ်သား​သည် ခမည်း​​ေတာ်က မျက်ဖူး​သူြဖစ်သည်။ ငါ့​ကို သတ်လို၍ ခိုး​သည် ထင်သည် ၊ ငရမန်ကန်း​ကား​ ငါ့​အထိန်း​​ေတာ်သား​ ြဖစ်၍ ငါနှင့်​ နို့​စို့​ဖက် ြဖစ်သည် ၊ ငါ့​ကို မသတ်တန်ရာဟု ြကံ​ေအာက်​ေမ့​ြပီး​လျှင် " ကျန်စစ်သား​ ငါ့​ကို ခိုး​ယူပါသည် " ဟူ၍ ဟစ်​ေလ၏။ ကျန်စစ်သား​ကလည်း​ " ဟယ် ... မင်း​စိုး​ မင်း​ညစ် ၊ မွန်တို့​လက်တွင် ​ေသရစ်​ေလ​ေတာ့​ " ဆို၍ ပစ်ခဲ့​​ေလ၏။ ထိုအခါ ငရမန်ကန်း​ စစ်သည်တို့​ ြကား​သိ လိုက်လံြက​ေသာ​ေြကာင့်​ ကျန်​စစ်​သား​ ​ေြပး​ရ​ေလ၏။ ငရမန်ကန်း​သည်ကား​ ​ေစာလူမင်း​ ရှိ​ေနလျှင် ရန်​ေအး​မည် မဟုတ် ဟူ၍ သတ်ပစ်လိုက်​ေလ၏။

ဤတွင် ကျန်စစ်သား​သည် ထီး​နန်း​စည်း​စိမ်ကို လက်​ေရာက် ရရှိြပီး​ ြဖစ်​ေသာ်လည်း​ ​ေကျး​ဇူး​သစ္စာကို ​ေစာင့်​ကာ မိမိအရှင်ကို နန်း​တင်မည်ဟု ြကိုး​စား​အား​ထုတ်ြခင်း​ကို ြပုလုပ်​ေပသတည်း​။

အစွမ်း​ရှိ​ေသာ ငထီး​လိှုင် ရွာသူြကီး​

ဆိုခဲ့​သည့်​အတိုင်း​ ကျန်စစ်သား​ ​ေြပး​ခဲ့​ရာ ငထီး​လှိုင် အရပ်သို့​ ​ေရာက်လျှင် ထို ငထီး​လှိုင် ရွာသူြကီး​ လုပ်​ေသာ ယာတွင် သခွား​ ​ေတာင်း​​ေလ၏။ ငထီး​လှိုင် ရွာသူြကီး​ကား​ အား​အင်ြကီး​လသူ ြဖစ်၍ ဆူး​ဆည်း​ကို တံခါး​ဝ မထား​ဘဲ ဆင်တစ်ရပ်ခန့်​ အြမင့်​ရံြပီး​လျှင် ခုတ်၍ ထွက်ဝင်သည်။ " ငါ့​ကဲ့​သို့​ ခုန်၍ ဝင်နိုင်​ေသာ် ငါ့​သခွား​ကို စား​​ေတာ့​ " ဟုဆို​ေလ၏။ ကျန်စစ်သား​လည်း​ လှံ​ေထာက်ကာ ခုန်ဝင်ြပီး​​ေသာ် သခွား​အချို့​ကို စား​၏။ အချို့​ကို နွယ်နှင့်​ သီြပီး​လျှင် ထိုဆင်တစ်ရပ်ခန့်​ရှိ​ေသာ ဆူး​စည်း​ကို ခုန်၍ ထွက်​ေလ၏။ ထိုအြခင်း​အရာကို ငထီး​လှိုင် ရွာသူြကီး​ ြမင်လျှင် ဤသူကား​ အစွမ်း​သတ္တိနှင့်​ ဘုန်း​ြကီး​သူ ြဖစ်​ေပသည်။ အား​ကိုး​ထိုက်​သူ ြဖစ်​ေပ၏ဟု မိမိ၏ အဆင်း​အဂင်္ါနှင့်​ ြပည့်​စံု​ေသာ သမီး​ကို ဆက်၍ ကျွန်ခံ​ေလ၏။ ဤတွင်မှ ကျန်​စစ်သား​သည် ' ထီး​လှိုင်ရှင် ' ဟု တွင်​ေလသတည်း​။

ကျန်စစ်သား​မင်း​ ​ေကျး​ဇူး​သစ္စာ သိတတ်ြခင်း​

ကျန်စစ်သား​သည် ခမည်း​​ေတာ် အ​ေနာ်ရထာမင်း​ မျက်၍ ​ေရှာင်တိမ်း​​ေနရစဉ်က ​ေြကာင်ြဖူရပ် ၊ မထီး​တူမ ၊ သမ္ဘူလနှင့်​ သင့်​​ေန၏။ ​ေနာက် ​ေစာလူး​ မင်း​ြဖစ်၍ ​ေခါ်​ေသာအခါ သမ္ဘူလမှာ သ​ေန္ဓနှင့်​ ြဖစ်သြဖင့်​ အဖိုး​များ​စွာ ထိုက်တန်​ေသာ လက်စွပ်ကို ​ေပး​၍ " သမီး​မိန်း​မ ဖွား​လျှင် ဤလက်စွပ်ကို ​ေရာင်း​ချစား​​ေသာက် ြက​ေလ ၊ သား​​ေယာကျ်ား​ဖွား​လျှင် ပုဂံသို့​ ဤလက်စွပ်နှင့်​ လိုက်လာခဲ့​ " ဟု မှာထား​ခဲ့​​ေလ၏။

ဤသို့​ ြဖစ်ပျက်ြပီး​​ေနာက် ​ေစာလူး​မင်း​ နတ်ရွာစံ၍ ကျန်စစ်သား​ နန်း​တက်ရ၏။ ကျန်ရစ်​ေသာ သမ္ဘူလ​မှာ​လည်း​ သား​​ေယာကျ်ား​ ဖွား​၍ ခုနစ်နှစ်သား​ အရွယ်သို့​ ​ေရာက်ခဲ့​၏။ ကျန်စစ်သား​ နန်း​စံ နှစ်နှစ်တွင် သမ္ဘူလ​​​ သည် ​ေရှး​ကမှာရင်း​အတိုင်း​ လက်စွပ်နှင့်​တကွ ခုနစ်နှစ် သား​ကို လက်ကကိုင်ကာ ပုဂံသို့​ လိုက်​လာခဲ့​၏။

ပုဂံသို့​​ေရာက်လျှင် ကျန်စစ်သား​မင်း​ြကီး​ ဗိုလ်ရှုသဘင် ခံ​ေနခိုက် ြဖစ်သြဖင့်​ နန်း​​ေတာ်သို့​ မဝင်ဝံ့​​ေသာ​ေြကာင့်​ နန်း​​ေတာ်​ေရှ့​၌ သား​ငယ်ကို လက်ကကိုင်ကာ ​ေတာင်သွား​ချည် ၊ ​ေြမာက်သွား​ချည် ​ေနရ​ေလ၏။
မင်း​ချင်း​တို့​ကလည်း​ " ဟယ် မိန်း​မ ၊ ငါတို့​မင်း​ြကီး​ ထွက်​ေတာ်မူလာလိမ့်​မည် ၊ သည်တွင်မ​ေနနှင့်​ ၊ ထွက်​သွား​​ေလ " ဟု နှင်ြကကုန်၏။ သမ္ဘူလကလည်း​ " မင်း​ကို ​ေလျှာက်ရန် ရှိပါသည် ၊ ​ေလျှာက်ပါရ​ေစဦး​ " ဆို၍ မထွက်ဘဲ ​ေန​ေလ၏။

ထိုအခါ မင်း​ချင်း​တို့​က မင်း​ြကီး​အား​ ဝင်၍​ေလျှာက်​ေသာ် ထိုသား​အမိကို ​ေရှ့​​ေတာ်သို့​ ​ေခါ်၍ ြမင်​ေတာ်​မူလျှင်ပင် " မှူး​မတ်များ​တို့​ ဤမိန်း​မကား​ ငါ၏ ​ေကျး​ဇူး​ရှင်တည်း​။ ငါသည် သာမည လူတစ်​ေယာက် အြဖစ်​ြဖင့်​ ​ေြပး​လွှား​ ပုန်း​​ေအာင်း​​ေနရစဉ်က ငါ့​ကို ြကည့်​ရှုြပုစု ​ေကျွး​​ေမွး​​ေပသည်။ ​ေကျး​ဇူး​ြကီး​လှ၏ " ဟု မိန့်​​ေတာ်မူ၏။ ြပီး​မှ သား​​ေတာ်ကို​ေခါ်၍ ရင်ခွင်၌ ထား​​ေတာ်မူလျက် ဤသို့​ မိန့်​​ေတာ်မူ၏။ " မှူး​မတ် များ​တို့​ ' သား​ကား​ အရင်း​ ၊ ​ေြမး​ကား​ အဖျား​ ' ဟူ၍ စကား​ပံု ရှိသည်။ ​ေြမး​​ေတာ်ကို (သမီး​​ေတာ် ​ေရွှအိမ်သည်၏ သား​ ၊ အ​ေလာင်း​စည်သူကို ဆိုလိုသည်) မင်း​အြဖြစ် ​ေပး​ြပီး​ခါ ြဖစ်သြဖင့်​ ' ​ေြမး​ကား​အရင်း​ သား​ကား​အ​ဖျား​ ' ြဖစ်ရ​ေချြပီ " ဟု မိန့်​ြပီး​မှ သမ္ဘူလကို ' ဦး​​ေဆာက်ပန်း​ ' အမည်နှင့်​ ရခိုင်ြပည်ဘက် ​ေတာင်စဉ် ခုနစ်​ခရိုင်ကို ​ေပး​၍ မင်း​ြပု​ေစ၏။

ဤတွင် ​ေကျး​​ေတာသူ ဆင်း​ရဲသူ ြဖစ်​ေသာ်လည်း​ စိတ်​ေစတနာ ​ေကာင်း​စွာြဖင့်​ ြပုစုဖူး​​ေသာ ​ေကျး​ဇူး​ကို ​ေထာက်၍ ကျန်စစ်သား​ မင်း​က မိဖုရား​​ေြမှာက်ြခင်း​ ြဖစ်​ေလသည်။