မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် ရာဇဝင်ဖတ်စာ

သေဘာထား ြမင့်ြမတ်ြကေသာ ရခိုင်မင်း နှင့် ြမန်မာမင်း

သက္ကရာဇ် ၇၉၂ ခုတွင် နန်းတက်ရေသာ ရခိုင်ဘုရင် အလီခင် မင်းနှင့် ြမန်မာြပည် အင်းဝမင်း ၊ ထူပါရံု ဒါယကာ နရပတိ တို့ နန်းြပိုင်ြကသတည်း။
တစ်ရံခါ၌ နရပတိသည် ရခိုင်သို့ ချီလာ၍ ဖိုးေခါင် နွယ်ချိုေတာင်သို့ ေရာက်ေသာ် အလီခင် မင်းလည်း ချီသွားလျက် အနီး၌ ချရပ် ေနြပီးမှ ေအာက်ပါ အဓိပ္ပါယ်ရှိေသာ ရာဇသံစာကို ေစေလ၏။

မိမိသည် တရားြပည့်ေသာ မင်းြဖစ်ေြကာင်း ၊ ေလာက၌ ေလာဘြကီးလျှင် ပျက်စီးတတ်ေြကာင်း ၊ မေကာင်းေသာ ေလာဘကို ပညာြဖင့် နှိမ်နင်း၍ ြပန်ြကွရန်သင့်ေြကာင်းများ ပါေလသည်။

ြမန်မာမင်းကလည်း မိမိသည် သူတစ်ပါး၏ တိုင်းနိုင်ငံကို လိုချင်ေလာဘြကီး၍ လာခဲ့သည် မဟုတ် ၊ ြမန်မာနှင့် အမျိုးဇာတ်တူေသာ ရခိုင်သားတို့ တရားပျက်သည် ြကား၍ ြပသဆံုးမမည် လာခဲ့ေြကာင်း ၊ ယခုေသာ် ရခိုင်မင်းမှာ တရားေသာမင်း ြဖစ်သည်ဟု သိရေြကာင်း ၊ ဤသို့ တရားသိတတ်ေသာ မင်းချင်း ေတွ့ဆံုေဆွးေနွးရေသာ် တိုင်းြပည်သာယာ၍ သာသနာေတာ် ပွင့်လင်းရန် ရှိမည်အေြကာင်း စာြပန်ြကား လိုက်ေလသည်။

စီစဉ်သည့်အတိုင်း မင်းနှစ်ပါးတို့ ေတွ့ြကေလေသာ် မိတ်ေဆွေကာင်းစကား သူေတာ်ေကာင်း စကား​တို့ကိုသာ ေြပာဆိုြက၍ မင်းချင်း ၊ မိဖုရားချင်း ၊ မှူးမတ်ချင်း ဆင်ဝတ်ေသာ တန်ဆာ ၊ အေဆာင်​အေယာင်​တို့ကို လဲလှယ်ဝတ်ဆင်ေတာ်မူြပီးမှ ေနြပည်ေတာ်သို့ အသီးသီး ြပန်ေတာ်​မူြကေလသည်။

ထို တရားြပည့်ဝ လိမ္မာေသာ မင်းနှစ်ပါးလက်ထက်၌ ြပည်ြကီးနှစ်ြပည် မဟာမိတ်ြကီးြဖစ်လျက် တိုင်းြပည်စည်ကား သာသနာေတာ် ထွန်းကားေလသတည်း။
[

မှတ်ချက်

။ ။ ြမန်မာရာဇဝင်ကမူ ရခိုင်မင်းက မဟာမိတ်ြဖစ်ရန် ေတွ့ြမင်လိုပါသည်ဟု လက်ေဆာင်အများနှင့် သံေစ၍ ြမန်မာဘုရင် ချီလာသည်ဟု ဆိုသည်။ ]