မြန်မာ့ဂုဏ်ရည် ရာဇဝင်ဖတ်စာ

ငမှန်ကန်း​အ​ေြကာင်း​

ပုဂံြပည် အ​ေနာ်ရထာမင်း​​ေစာ လက်ထက် ပု​ေဏ္ဏး​မတစ်​ေယာက် သ​ေန္ဓတည်​ေသာအခါ သား​ြဖစ်​ေသာ လက်ယာကန်း​သည် အဖ ပုဏ္ဏား​၏ လျှာကို လှီး​လိမ့်​မည်ဟု အိပ်မက်၏။ လင်ကို ​ေြပာြကား​လျှင် ပဋိသ​ေန္ဓကို ဖျက်​ေစ၏။ ဤသို့​ သံုး​ြကိမ်ဖျက်ြပီး​​ေနာက် ​ေလး​ြကိမ်​ေြမာက်၌ကား​ မဖျက်​ေတာ်ဘဲ ဖွား​​ေစ၏။
ဖွား​​ေသာ် လက်ယာမျက်စိ ကန်း​​ေန၏။ ငှက်​ေပျာ​ေဖာင်နှင့်​ ​ေမျှာလိုက်ရာ သိန်း​ဃိုဠ် (သီရိလကင်္ာ) သား​ သက်​ြကီး​ လင်မယား​က ဆယ်ယူ​ေကျွး​​ေမွး​၍ ဆရာ့​​ေကျာင်း​မှာအပ် ၊ ရှင်ြပု ၊ ​ေဗဒင်တတ်လှ၏။

တစ်ခါ၌ ​ေကျာင်း​သား​တို့​က မသင့်​မတင့်​ြကလျှင် ပုဂံက ​ေမျာလာ​ေသာ လက်ယာကန်း​ဟု ရန်ရှာစကား​ ဆိုြကသည်ကို ဝမ်း​နည်း​၍ ပုဂံသို့​ ကူး​သန်း​လာ​ေလ၏။

ဆိတ်ြဖူချင်း​​ေတာင်တွင် တစ်ညဉ့်​အိပ်၍ ထိုရွာ၌ သူြကီး​မတစ်ဦး​ နွား​​ေပျာက်သည်ကို ​ေဗဒင်​ေဟာ​ေပး​၍ ရသည်နှင့်​ သူြကီး​မက ပစ္စည်း​အလံုး​စံု ​ေပး​အပ်​ေလသည်။ ​ေမာင်ရှင်ကား​ ပယ်ခဲ့​၍ စဉ့်​ကူး​သို့​ လာခဲ့​သည်။ စဉ့်​ကူး​မင်း​ ဆရာ​ေတာ်​ေကျာင်း​၌ တည်း​ခို​ေနစဉ် ၎င်း​ြမို့​သူ ခုနစ်​ေယာက်သည် ခရီး​သွား​​ေန​ေသာ မိမိတို့​ လင်များ​အ​ေြကာင်း​ကို ​ေဗဒင်​ေမး​လာ၏။ မင်း​ဆရာ​ေတာ်က " သင်တို့​လင်များ​ ​ေဘး​ြဖစ်​ေလြပီ ၊ မ​ေကာင်း​တကား​ " ဟု ​ေဟာ​ေပ၏။

ထိုစကား​ကို ​ေမာင်ရှင်ြကား​​ေသာ် " အရှင်ဘုရား​ ထိုထက်​ေသချာစွာ ​ေဟာပါ " ဟု ဆို၏။ " ငါကား​ သည်မျှသာ စွမ်း​ပါသည်။ ​ေမာင်ရှင် စွမ်း​လျှင် ​ေဟာပါ​ေတာ့​ " ဟု ြပန်၍ ဆို​ေလ၏။

ထိုအခါ ​ေမာင်ရှင်က တွက်ချက်၍ " မည်သူ၏ လင်​ေလး​​ေယာက်ကား​ ​ေသ​ေလြပီ ၊ မည်သူ၏ လင်သံုး​​ေယာက်ကား​ နက်ြဖန် ​ေနထွက်ချိန်၌ ​ေတာင်အရပ်မှ ဦး​ထုပ် လွယ်အိတ်တို့​ကို လွယ်၍ အကျင်္ီ​ေခါင်း​​ေပါင်း​နှင့်​ လာလတ္တံ့​ " ဟု ​ေဟာ​ေလ၏။ ​ေဟာတိုင်း​ ​ေယာကျ်ား​ သံုး​​ေယာက် ြပန်လာ၍ အြခား​​ေလး​​ေယာက် ​ေလှ​ေမှာက်၍ ​ေသဆံုး​​ေြကာင်း​ ​ေြပာသြဖင့်​ မိန်း​မ​ေလး​​ေယာက် ဖက်၍ ငိုြကစဉ် " မည်သူ့​လင် ဝတ်​ေသာ ပတ္တြမား​လက်စွပ် ​ေရာက်လာလိမ့်​မည် ြကည့်​လင့်​ " ဟု ဆို၏။ မြကာမီပင် ငှက်ချီလာ၍ လက်စွပ်နှင့်​တကွ လက်ညှိုး​သည် ရင်ထက်သို့​ ကျလာ၏။

စဉ့်​ကူး​မင်း​ဆရာလည်း​ " ​ေမာင်ရှင် ငါ့​ထက် သာ​ေလသည် ငါ့​​ေကျာင်း​နှင့်​တကွ ရှိပစ္စည်း​ကို သိမ်း​ပါ​ေတာ့​ " ဟုဆို​ေလ၏။ ​ေမာင်ရှင် ကလည်း​ " တပည့်​​ေတာ် ပုဂံသို့​သာ သွား​လိုပါသည် " ဆို​ေသာ​ေြကာင့်​ ပို့​လိုက်ရ​ေလ၏။

ပုဂံတွင် နန်း​​ေဆာက်မည်ဟု သစ်​ေရွး​​ေနသည့်​ အနီး​သို့​ ​ေရာက်လာ​ေသာ် ​ေမး​ြမန်း​သြဖင့်​ သိရမှ အနား​တွင် ချဉ်း​၍ ​ေန​ေလ၏။ မင်း​ြကီး​က ပုဏ္ဏား​အား​ " သစ် ​ေစ့​စံုြပီ​ေလာ " ဟု ​ေမး​လျှင် " ​ေစ့​စံုပါြပီ " ဟု ​ေလျှာက်၏။ ​ေမာင်ရှင်က ဝင်၍ " အသင်ပုဏ္ဏား​ မ​ေစ့​စံု​ေသး​တကား​ " ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ပုဏ္ဏား​က ရှင်ဖုန်း​စား​ဟု ဆို​ေလ၏။ (ဖုန်း​စား​ကား​ သူ​ေတာင်း​စား​ ဟု ဆိုလိုသည်) ​ေမာင်ရှင်ကလည်း​ " အသင်ပုဏ္ဏား​ ရှင်တို့​ ရဟန်း​တို့​ မည်သည်မှာ ဖုန်း​စား​ချည်း​ မှန်၏ " ဟု ြပန်ဆိုမှ ပုဏ္ဏား​ မသက်မသာရှိ၏။ တစ်ဖန် ဦး​ရူတိုင် စိုက်ထူရန် သစ်တစ်ခုကို ပုဏ္ဏား​က ြပ​ေလရာ ​ေမာင်ရှင်က ဝင်၍ " ဤသစ်သည် အြပင်က ​ေချာ​ေမာလှပ ​ေသာ်လည်း​ မ​ေကာင်း​​ေသာ အမျက်များ​ ပါသည်။ ၎င်း​အြပင် အတွင်း​၌ အ​ေခါင်း​ရှိ၍ ဖား​သတ္တဝါလည်း​ ရှိ​ေလသည်။ ဤသစ်ကား​ မ​ေကာင်း​ တကား​ " ဟု ဆို​ေလ၏။

ထိုအခါ အြငင်း​အခံု ြဖစ်ြက၍ လျှာလှီး​တမ်း​ ​ေလာင်း​လျက် သစ်ကို ​ေသချာစွာ စံုစမ်း​​ေလ​ေသာ် ​ေမာင်ရှင် ​ေဟာသည့်​အတိုင်း​ အလံုး​စံု မှန်​ေလ၏။ ​ေမာင်ရှင်က လျှာကို လှီး​မည်ရှိရာ ဆိုင်း​ပါဦး​ဟု ပုဏ္ဏား​က ​ေတာင်း​ပန်ရ​ေလ၏။

မင်း​ြကီး​က ပုဏ္ဏား​အား​ နန်း​​ေတာ်​ေဆာက်ရန် အခါ​ေတာင်း​လျှင် " ​ေြမာက်က စွန်​ေြပာက်တစ်​ေကာင် ငါး​ကို ချီလာလိမ့်​မည်။ ထိုငါး​သည် စွန်လက်မှ လွတ်၍ သည်​ေနရာတွင် ကျလိမ့်​မည် " ဟု ​ေြမတွင် ကွင်း​၍ ြပကာ " ဤကား​ အခါတည်း​ " ဟု ​ေလျှာက်၏။

​ေမာင်ရှင်ကမူကား​ " ထို​ေနရာမဟုတ် ၊ ဤ​ေနရာတွင် ကျမည် " ဟု အြခား​တစ်​ေနရာတွင် ကွင်း​၍ ြပြပန်​ေလ၏။

လျှာလှီး​တမ်း​ပင်​ေလာင်း​၍ ​ေစာင့်​​ေနရာ ဆိုသည့်​အတိုင်း​ စွန်ချီလာသည်မှာ ငါး​ရံ့​အရှင် ြဖစ်၍ ပုဏ္ဏား​ြပရာ၌ ​ေရှး​ဦး​စွာကျြပီး​မှ ခုန်၍ သွား​​ေသာ​ေြကာင့်​ ​ေမာင်ရှင်ြပရာ ​ေြမကွက်၌ တည်​ေလ၏။ ​ေမာင်ရှင်က လျှာလှီး​မည် ြပုရာ ဆိုင်း​ပါဦး​ဟု ပုဏ္ဏား​က ​ေတာင်း​ပန်ရ ြပန်​ေလ၏။

မြကာမီ သာသနာပိုင် ဆရာ​ေတာ်သည် မင်း​ြကီး​၏ နန်း​​ေတာ်သို့​လာ၍ ထိုပု​ေရာဟိတ် ပုဏ္ဏား​အား​ " ငါ့​အတွက် ကိန်း​ခန်း​နက္ခတ် ြကည့်​မိ၏​ေလာ " ဟု ​ေမး​၏။ ပုဏ္ဏား​ကလည်း​ မြကည့်​ဘဲလျက် ြကည့်​၏ဟု ဆိုြပီး​လျှင် " စည်း​စိမ်တည်၍ အသက်ရှင်လတ္တံ့​ " ဟု ဆို​ေပ၏။

​ေမာင်ရှင်က ဝင်ြပန်၍ " သင်၏ ​ေဟာချက်မမှန် ၊ သာသနာပိုင် ယ​ေန့​ပင် ​ေသဆံုး​လိမ့်​မည် " ဟု ​ေဟာ​ေလ၏။
သာသနာပိုင်သည် ​ေကျာင်း​သို့​ ြပန်​ေရာက်လျှင် ပိဋကတ် သာသနာစိုး​အား​ " မင်း​ြကီး​ထံမှ လက်ယာကန်း​ကို သွား​၍ယူခဲ့​ ၊ ​ေကျာင်း​သို့​ မပါ​ေစနှင့်​ ၊ ြပီး​ခဲ့​​ေစ " ဟု ​ေစလိုက်၏။ သာသနာစိုး​ သွား​မည်ြပင်​ေနစဉ် သာသနာပိုင်သည် ​ေရအိမ်သို့​တက်ရာ စိတ်မာန်နှင့်​ ရှူး​ရှူး​ ရှား​ရှား​ တက်သည်ြဖစ်၍ ​ေရအိမ်အထက် ထုပ်တွင်စွဲနှက်ထား​​ေသာ သံသံုး​​ေချင်း​ကို ဦး​​ေခါင်း​နှင့်​ တိုက်မိ စူး​၍ ​ေသ​ေလ၏။ သာသနာစိုး​လည်း​ မင်း​ြကီး​အား​ အလံုး​စံု ​ေလျှာက်၏။

ထိုအခါ ​ေမာင်ရှင်ကလည်း​ အသင်ပုဏ္ဏား​ " ငါက နိုင်သည်မှာ သံုး​ြကိမ်ရှိြပီ ၊ လှီး​ရအံ့​​ေတာ့​​ေလာ " ဟု ​ေမး​လျှင် လှီး​ပါ​ေတာ့​ ဆိုမှ လှီး​ြဖတ်မည်ရှိရာ ပုဏ္ဏား​က " ​ေနပါဦး​ ​ေမာင်ရှင် သိန်း​ဃိုဠ် (သီရိလကင်္ာ) သား​​ေလာ " ဟု ​ေမး​လျှင် မဟုတ်ပါ ၊ ပုဂံြပည်သား​ ၊ ဖွား​စက ​ေဖာင်နှင့်​ ​ေမျှာလိုက်​ေြကာင်း​များ​ကို ဆိုမှ သား​အဖ ြဖစ်​ေြကာင်း​များ​ကို သိြကရ​ေလ၏။

တစ်ခါ​ေသာ ရှင်ငယ် တစ်​ေယာက်သည် ​ေမာင်ရှင် ငမှန်ကန်း​ ထံသို့​ ​ေဗဒင်​ေမး​ရန် လာ၏။ ငမှန်ကန်း​က " ယ​ေန့​ မွန်း​တည့်​လျှင် အ​ေနာက်​ေတာင်​ေထာင့်​က မိုး​ရွာလိမ့်​မည်။ မွန်း​တည့်​လျှင် ​ေမာင်ရှင်ကို မိုး​ြကိုး​ပစ်၍ ​ေသလိမ့်​မည် " ဟု ​ေဟာ​ေလ၏။

​ေမာင်ရှင်လည်း​ မိမိဆရာ့​​ေကျာင်း​သို့​ ြပန်၍ ​ေလျှာက်​ေပ၏။ ဆရာကလည်း​ " ပုဂံြပည်တွင် စကား​တတ်လှ ပဒုမ ဟု ရှိလျှက် ငါ့​တပည့်​ကို မိုး​ြကိုး​ပစ်ရမည်​ေလာ " ဟု ဆိုြပီး​လျှင် မိမိ ဦး​ထုပ်တွင် စိန်နှင့်​ ဓာတ်​ေတာ်ကို ငံု​ေစြပီး​​ေသာ် ​ေကျာင်း​​ေရှ့​ ​ေလး​​ေထာင့်​ကန်တွင် ​ေန​ေစ၏။ မွန်း​တိမ်း​လျှင် မိုး​ြကိုး​ပစ်၏။ သို့​​ေသာ် ​ေမာင်ရှင်ကား​ မ​ေသ​ေလ။ မိုး​​ေသာက်​ေသာ် ​ေမာင်ရှင်သည် သွား​၍ " ငါ့​ရှင် ငမှန်ကန်း​ ငါသည် မိုး​ြကိုး​ပစ်၍မ​ေသ ၊ အသင် အား​ကိုး​၍ ​ေဟာ​ေသာကျမ်း​သည် မမှန်ြပီတကား​ " ဟု ြပက်ရယ်ဆို​ေလရာ ထိုကျမ်း​ကို မီး​တိုက်ပစ်​ေလ၏။

​ေနာက်အတန်ြကာ​ေသာ် အဖပုဏ္ဏား​က
" ငါ့​သား​​ေမာင်ရှင် ၊ ​ေဗဒင်ကျမ်း​ မြမင်ပါတကား​ "
" ရှင်ပျက်ငယ် မမှန်ဟု ဆို၍ ငါ မီး​တိုက်ြပီး​ြပီ "
" ြပာ အဘယ်မှာနည်း​ "
" ြကက်ယက်​ေလြပီ "
" ြကက်ယက်ရံုသာ​ေလာ "
" လူး​လည်း​ လူး​​ေလ၏ "
" လူး​ရံုသာ​ေလာ "
" စား​လည်း​ စား​၏ "
" သို့​ြဖစ်လျှင် ၊ သည်ြကက်ကို မည်သို့​ြပုရအံ့​နည်း​ "
" ကမ္ဘာအစ ကျမ်း​မီး​တိုက်ြပာကို စား​သည် ၊ ယက်သည် ၊ လူး​သည် ြဖစ်​ေသာ​ေြကာင့်​ အရိုး​ကို ကမ္ဘာြပု ြကက်ရိုး​ထိုး​၍ ​ေဟာ​ေြပာ ြခင်း​ကို ကမ္ဘာမ​ေြကမချင်း​ ြပုလိမ့်​မည် "
ထို့​​ေနာက် အဖသည် သား​ ​ေကျာ်​ေစာလှသည်ကို မနာလိုသည်နှင့်​ ရူး​​ေဆး​ကို ​ေပး​သြဖင့်​ သား​သည် ရူး​ခဲ့​၏။ ထို့​​ေနာက် ​ေဗဒင် ​ေမး​ြမန်း​ြကလျှင်လည်း​ " ငါ့​သား​ကိုသာ ​ေမး​ပါ​ေတာ့​ ၊ မှန်ပါကုန်၏ " ဟု ဆို၏။

တစ်ခါ၌ ငမှန်ကန်း​က အဖအား​ " ယခု မ​ေထာင်း​သာ ၊ ​ေသြပီး​ ​ေနာက်မှ​ေသာ်ကား​ ​ေပါကျိုး​လတ္တံ့​ " ဟုဆို၏။ အဖကလည်း​ " ​ေသြပီး​​ေနာက်မှ အဘယ်မှာ ​ေပါင်ကျိုး​နိုင်အံ့​နည်း​ " ဟု ဆိုလျှင် " ဖခင် ြကည့်​ရစ်​ေတာ့​ " ဟု ဆို၏။

ငမှန်ကန်း​လည်း​ ရူး​သည်နှင့်​ အစဉ်တိုက် ြမည်တမ်း​လည်ပတ်၍ ​ေနရာမှ တစ်​ေန့​​ေသာ် အနိစ္စ​ေရာက်ခဲ့​၏။ ြပည်သူတို့​လည်း​ ပူ​ေဇာ်လိုသည် ြဖစ်၍ တလား​ကို ပုဏ္ဏား​ မလုပ်​ေစရ ၊ ြပည်သူြပည်သား​တို့​က လုပ်၏။ သြဂင်္ိုဟ်အံ့​ဟု တလား​တွင် ထည့်​​ေသာ် တလား​ငယ်၍ လူ​ေကာင် ြကီး​​ေန​ေသာ​ေြကာင့်​ မတန်ရှိသည်တွင် တလား​ကို အသစ်လည်း​ မလုပ်​ေကာင်း​ ၊ ​ေဖာက်လည်း​ မ​ေဖာက်​ေကာင်း​ ၊ ဆက်လည်း​ မဆက်​ေကာင်း​ ရှိသည်နှင့်​ ဘယ်သို့​ြပုရအံ့​နည်း​ဟု ​ေမး​​ေသာ် " ​ေပါင်ချိုး​၍ ထည့်​​ေကာင်း​၏ " ဟု အဖပုဏ္ဏား​က ဆို၏။ ြပည်သူတို့​လည်း​ ဝမ်း​နည်း​စွာနှင့်​ ချိုး​၍ ထည့်​ြကရ၏။ ​ေရှး​​ေဟာ​ေြပာချက် မှန်​ေလသတည်း​။

ဤသို့​လျှင် ငမှန်ကန်း​သည် ရူး​​ေသာအခါ လှည့်​လည်၍ " ဤ​ေနရာတွင် ​ေငွရှိ၏။ ထို​ေနရာတွင် ပစ္စည်း​ရှိ၏ " စသည်ြဖင့်​ ​ေရှး​ြဖစ် ​ေနာက်ြဖစ် အရပ်ရပ်တို့​ကို ဆိုြမည် ​ေြပာ​ေဟာ​ေလ့​ ရှိ၏။ ထို​ေြပာ​ေဟာချက်တို့​ကို လူတို့​​ေနာက်က တိတဆိတ်လိုက်၍ စာြဖင့်​ ​ေရး​မှတ်ြက၏။ ​ေရး​​ေြကာင်း​ကိုသိလျှင် " ဒိန်း​​ေဒါင်း​ - ဒိန်း​​ေဒါင်း​ " ဆို၍ သွား​​ေလ၏။ ဤကိုစွဲ၍ " အ​ေရး​​ေကာင်း​ - ဒိန်း​​ေဒါင်း​ဖျက်သည် " ဟု စကား​ပံု ြဖစ်လာ​ေသာ ဟူ၏။ စင်စစ်​ေသာ်ကား​ ' ငမှန်ကန်း​သိုက် ' ဟု အထင်အရှား​ ရှိ​ေလသည်။